وقت جدایی آقای ستاره از ” پرسپولیس ” فرا رسیده است ؛ این بازیکن باید از جمع ” قرمزها ” برود !
راه حل بیرانوند و تیم پرسپولیس؛ طلاق توافقی
این روزها ماجرای علیرضا بیرانوند در پرسپولیس تبدیل به سوژه اصلی فوتبال ایران شده است و همه روزنامهها هر روز مصاحبه، تحلیل یا گزارشی درباره این اتفاق دارند.
این روزها ماجرای علیرضا بیرانوند در پرسپولیس تبدیل به سوژه اصلی فوتبال ایران شده است و همه روزنامهها هر روز مصاحبه، تحلیل یا گزارشی درباره این اتفاق دارند. برخی معتقدند باید با این بازیکن مماشات کرد و به «راه» بازگرداند اما تعداد کسانی که خواستار برخورد شدید با او (حتی در حد اخراج از پرسپولیس) هستند خیلی بیشتر است.
تجربه تلخ پیام صادقیان برای فوتبال ایران شاید در نهایت باعث شود پرسپولیسیها برخورد نرمتری با بیرانوند داشته باشند اما حقیقت این است که به نظر میرسد اگر قرار است بیرانوند به رفتارهای خودش ادامه بدهد زمان برای جدایی فرا رسیده است. این مساله هم از نظر فنی قابل بررسی است و هم از نظر اخلاقی و مسائل انضباطی باشگاه.
اگر بخواهیم از بعد فنی نگاه کنیم تقریبا همه به این نتیجه رسیدهاند که بیرانوند آن «سوپرمن»ی که در ابتدا به نظر میرسید نیست. نمایشهای ضعیف او در چند بازی مهم و حساس کار دست پرسپولیس داد. اگر درباره ضعفهای بیرانوند هم تردیدهایی وجود دارد دیگر همه در این باره اتفاق نظر دارند که عنصر اصلی ساختار دفاعی پرسپولیس سید جلال حسینی است. توضیح بیشتر میخواهید؟ سال اول حضور برانکو در پرسپولیس را به یاد بیاورید. آن سال سوشا مکانی دروازه بان پرسپولیس بود. محسن بنگر، علیرضا نورمحمدی و مایکل اومانیا مدافعان پرسپولیس بودند. اما در همان تیم کمال کامیابینیا هافبک دفاعی بود که اتفاقا به عقیده خیلیها بهترین سال فوتبالیاش همان سال بود. یعنی پرسپولیس در هافبک دفاعی مشکلی نداشت. آن تیم اما یک سید جلال کم داشت. مدافعی که با هوش و تمرکز و قدرت بدنی بالا کند و به دروازهبان نامطمئن و از خودراضی تیمش فرصت اشتباه و گاف دادن ندهد.
این همان کاری است که سید جلال در دوران حضور بیرانوند در پرسپولیس تا حد امکان انجام داده است. دقت کنید! تا حد امکان. شاید مقایسه علیرضا بیرانوند و سوشا مکانی در نگاه اول منصفانه به نظر نرسد. اما به این مثالها نگاه کنید: بازی پرسپولیس و استقلال در دور برگشت لیگ شانزدهم و ۳ گلی که استقلال زد. بازی برگشت پرسپولیس و ذوبآهن اصفهان و گلهایی که پرسپولیس خورد. بازی برگشت پرسپولیس و الوحده در تهران که البته درخشش طارمی پرسپولیس را به برد رساند. بازی تیم ملی ایران با سوریه در ورزشگاه آزادی هم هست. چهره ویژه تمام این بازیها کسی جز علیرضا بیرانوند بود؟ با مرور این اشتباهات به چه نتیجهای میرسید؟ در این مدت که بیرانوند در پرسپولیس بوده کسی شاهکار یا عکسالعمل فوقالعادهای از او به یاد دارد؟
واقعیت این است که بیرانوند در همه این مدت چیزی جز یک دروازهبان معمولی نبوده است. یک دروازهبان معمولی که یک خط دفاعی مطمئن و کم اشتباه او را ساپورت میکند. این اتفاق حتی در بازیهای تیم ملی هم افتاده است. در خیلی از بازیهای تیم ملی او حتی به اندازه یک شیرجه زدن هم به زحمت نیفتاده است. یک سوال مهمتر! اگر در این فصل رادوشویچ به جای بیرانوند در دروازه تیم ملی میایستاد چه اتفاقی میافتاد؟ پرسپولیس بیشتر گل میخورد؟
حالا از بعد اخلاقی و انصباطی به ماجرا نگاه کنیم. به نظر میرسد بیرانوند تکلیفش با خودش هم روشن نیست. وگرنه این همه صبحت از رفتن در یک سال و نیم هیچ توجیهی ندارد. البته که کمی دقت نشان میدهد او ترجیحش رفتن است. بعد از اینکه حرف از رفتن میزند خبرنگار به او میگوید پرسپولیس از نقل و انتقالات محروم است. این هم از جواب بیرانوند:« من باید به فکر خودم باشم.» این پاسخ صادقانه بود. هر چند به مذاق طرفداران پرسپولیس خوش نیامد. حرفهای بعدی بیرانوند فقط حکم ماله کشیدن روی آن جمله را دارد. همین جمله میزان تعهد او را به باشگاهش نشان میدهد. حتی اگر تکرار چند باره این رفتار را ناشی از سادگی و «شهری نشدن» او بدانیم دیگر بستن چشمها روی خرابکاریهای او سخت است. یک بازیکن دیگر چه کار باید بکند تا مدیران و مربیان برای برخورد با او به نتیجه برسند؟ الان هر کس از بیرون به ماجرا نگاه میکند فکر میکند پرسپولیس از سر نیاز به بیرانوند است که با او برخورد نمیکند. انگار خودش هم باورش شده اگر نباشد دروازه پرسپولیس به توپ بسته میشود!
چیزی تا نیم فصل نمانده است. همان که علیرضا بیرانوند وعدهاش را داده بود. وعده جدایی از پرسپولیس و رفتن به تراکتورسازی. پرسپولیس تیم بزرگی است. حتی تردید درباره اینکه در این تیم بمانی یا به تیم داخلی دیگری بروی مجوز رفتنت را صادر میکند. بیرانوند از این مرحله هم عبور کرده و تردیدش را به زبان آورده است. خیلی از طرفداران پرسپولیس هم دیگر او را نمیخواهند. تعارف را اگر کنار بگذاریم بهترین زمان برای جدایی رسیده است. برای طلاق توافقی. او به تراکتورسازی میرود تا آیندهاش به خاطر سربازی به خطر نیفتد. پرسپولیس هم روی دروازهبان دیگری سرمایهگذاری میکند. دروازهبانی که شاید از بیرانوند مطمئنتر نباشد اما قطعا متعادلتر است.