علیرضا بیرانوند مقصر نیست!

علیرضا بیرانوند مقصر نیست. از دوشنبه که او با تماشاگران پرسپولیس درگیر شده و هزاران ناسزا و بد بیراه را به جان خریده تا امروز که موج حملات علیه او ادامه دارد به این موضوع فکر می کنم که بیرانوند واقعا مقصر این ماجرا نیست.

فوتبال ما به ستاره پروری های هیجانی و کوتاه مدت و در نهایت قربانی کردن ستاره هایش عادت دارد. فوتبال ما از این روزها کم ندیده که بازیکن بی زبان و محجوبی بعد از مدت کوتاهی که پایش به خاک پایتخت رسیده، شبانه به یکی از توطئه چیان بدل شده و یک نفره لشکری را برای کودتا علیه مربی و مدیر جلو کرده است.

نزدیک به دو دهه قبل یکی از بزرگان رسانه از ستاره آن روزها پرسید: «فلانی! معنی اسمت یعنی چی؟» ستاره بی زبان که به سختی حرف می زد و دائم رنگ و رویش قرمز می شد با مکثی طولانی و شرمی که روی صورتش سایه انداخته بود، دستش را به طرف گوشی تلفن برد.

مرد بزرگ مطبوعات گفت:

«چه کار می کنی؟»

گفت:

«بزار از بابام بپرسم …»

همان ستاره درخشان و پاک بعد از مدتی سر از ناکجاآباد در آورد. هر کس شنید فلانی را به فلان جرم گرفته اند شاخ در آورد. مگر امکان داشت ستاره محجوب و خجالتی ما جزء باند بدی باشد؟ اما ستاره خاموش شد، حتی اجازه نداد تیم ملی ذره ای از وجودش را بچشد و مزه مزه کند. اجازه نداد طعم شیرین پاسکاری ها و «شامورتی» بازی هایش در زمین، زیر دندان کسی برود. عزمش را برای نابودی خودش جزم کرده بود. قبل تر هم از این ستاره ها فوتبال ما فراوان دیده است.

ستاره هایی که با خودزنی حسرت یک عمر موفقیت را به دل فوتبال ملی گذاشتند. امروز در عصر فضای مجازی که هیچ چیز از چشم هیچ کس پنهان نمی ماند نوبت به بیرانوند رسیده است. بازیکنی که خودش هم فکر نمی کرد زمین و زمان دست به دست هم داده و سریع خوشبختی را تقدیمش کنند.

علیرضا بیرانوند دروازه بان ثابت تیم ملی و پرسپولیس بودن شاید از ظرفیت ستاره کوچک ما بیشتر بود. اما او فقط این راه ها را طی کرد بدون آنکه کسی در این مسیر پرسنگلاخ دستش را بگیرد. همانطور که دست ستاره های خاموش شده سالهای پیش را هم کسی نگرفت. هیچ کس خود را موظف ندانست که دستی بگیرد. اما زمانی که ستاره ها خاموش می شدند به سلابه کشیدنشان را همه خوب بلد بودند. بیرانوند در آتش چرخه خاموش آموزش و پرورش فوتبال می سوزد. بیرانوندها چوب بخش فرهنگی باشگاه شان را می خورند که به غیر از «بنر» نویسی و تبریک و تسلیت کار دیگری بلد نیست. شاید اگر کمی همگی هوشیار بودیم می دانستیم که چنین فرجامی در انتظار اوست. تلخ تر اینجاست که این فرجام به دست خود ستاره ها نوشته می شود. ظرف و مظروف با هم یکی نیستند و باز می گویم مقصر هم علیرضا بیرانوند نیست.

آی اسپورت