با بازگشت ربیع خواه از بند مصدومیت برانکو سرمربی پرسپولیس خیالش کمی راحت شد

به نظر می‌رسد با رهایی محسن ربیع‌خواه از بند مصدومیت برانکو نفس راحتی کشیده باشد. هافبک دفاعی مؤثر و مورد علاقه برانکو که در دیدار دوستانه پرسپولیس برابر شهرداری ورامین دچار مصدومیت شده بود، در روزهای گذشته فیزیوتراپی می‌کرد اما بالاخره توانست خودش را به تمرینات گروهی برساند و همپای سایر بازیکنان تمرین کند.

این شاید بهترین خبر ممکن برای برانکو باشد؛ مردی که به شدت به ربیع‌خواه اعتقاد داشته و فوتبال ساده او را دوست دارد. در همین راستا شنیدیم برانکو تصمیم گرفته مثل تمام روزهای بدون مهدی طارمی برابر پدیده مشهد هم با ۲ هافبک دفاعی به میدان برود. پرسپولیس ۲۹ آبان ماه جاری و پس از پایان اردوی تیم ملی باید در استادیوم آزادی به مصاف تیم رضا مهاجری برود و قرار است محسن ربیع‌خواه و کمال کامیابی‌نیا در کنار هم زوج دفاعی خط میانی سرخپوشان را تشکیل بدهند.

لابد می‌پرسید چرا برانکو که با سیستم ۲-۴-۴ به قهرمانی رسید حالا با ۲ هافبک دفاعی بازی می‌کند؟ در جواب این پرسش باید بگوییم اولاً پرسپولیس با روش ۲-۳-۱-۴ بازی می‌کند و بر خلاف تصور خیلی‌ها شیوه جدید بازی این تیم ۱-۳-۲-۴ نیست. یکی از دلایل اصلی توجه ویژه برانکو به محسن ربیع‌خواه هم همان نقش کلیدی هافبک تدافعی است که جلوی مدافعان پرسپولیس بازی می‌کند؛ وظیفه‌ای که مدتی است به محسن ربیع‌خواه واگذار شده و این بازیکن زحمتکش و بی‌ادعا هم حداقل از نظر برانکو توانسته است آن را به نحو احسن انجام دهد.

اما چرا ۲ هافبک دفاعی در طول یکدیگر بازی می‌کنند؟ با توجه به محرومیت مهدی طارمی و تفاوت فوتبال این مهاجم با گادوین منشا، پرسپولیس در معرض ضد حملات بیشتری قرار دارد. منشا در باکس هجومی می‌ماند و به اندازه مهدی طارمی قدرت دوندگی ندارد، بنابراین برانکو نیاز به هافبکی با قدرت بدنی بالا و جنگندگی مناسب دارد که بتواند همچون جاروبرقی توپ‌های مرده یا توپ‌های جلوی مدافعان خودی را جمع کند.

از طرفی کمی جلوتر هم باید کمال کامیابی‌نیا بازی کند تا با توجه به استقامت و جنگندگی‌اش مرکز میدان را از آن خود کند. کمال نسبت به محسن هافبک تکنیکی و بازیسازتری است و بر همین اساس برانکو به هر دو هافبک تدافعی خود نیاز دارد.