بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

نه افتخار یادمان ماند نه افتخاری ؛ بدرود اکبرآقا!

خداحافظی با اکبر افتخاری ، مرد پرافتخاری که مدت ها فراموش شده بود

نویسنده : ParsFootball Multimedia News
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : جمعه 19 آبان 1396 | 12:44
اکبر افتخاری

هنوز قصه غم هجرت ابراهیم خان آشتیانی داغ است که حالا به رثای اکبر افتخاری می رسیم. آری روزگار بی وفا است باید هم بی وفایی آن شامل حال گوش چپ فوتبال دارایی و عقاب و تاج و پرسپولیس و تیم ملی قهرمان جام ملتهای آسیا ۱۹۶۸ بشود.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

هنوز قصه غم هجرت ابراهیم خان آشتیانی داغ است که حالا به رثای اکبر افتخاری می رسیم. آری روزگار بی وفا است باید هم بی وفایی آن شامل حال گوش چپ فوتبال دارایی و عقاب و تاج و پرسپولیس و تیم ملی قهرمان جام ملتهای آسیا ۱۹۶۸ بشود.

براستی چه کسی از دارایی چیزی به یاد دارد؟ از عقاب چه کسی خبر دارد؟ کسی از تیم کلنی خوزستان با گنجاپور و محراب شاهرخی و اکبر افتخاری خاطره ای دارد؟ مگر قهرمان در جام ملت های آسیا برای ما تنها یک خاطره دور به قدمت چهار دهه نیست؟

امروز جوانان ملی پوش ما نمی توانند در رده خودشان در جام ملت های آسیا حضور داشته باشند اما روزگاری اکبر آقا افتخاری بهترین بازیکن جام ملت های آسیا ۱۹۶۸ شد که اولین قهرمانی ایران در این تورنمنت بزرگ بود. اکبر افتخاری همان کسی بود که در فینال مقابل اسرائیل گل زد و نماینده ایران در تیم منتخب آسیا شد و در مقابل تیم آرسنال گل زد و چشمان آنها را خیره کرد و خواهانش شدند اما گفتند مملکت به او نیاز دارد و او هم قیدش را زد و به انگلستان نرفت و دستمزدش را سال ها بعد با رانندگی تاکسی پیکان نارنجی اش گرفت!

بازیکن منتخب تیم ملی ایران در تیم بهترین های آسیا سال ها مردمان شهر بی وفای تهران را به مقصد می رساند و کمتر کسی از او یاد می کرد. حتی امشب گوینده پر حرف و مجیز هم حاضر نشد از اکبر آقا چیزی بگوید.
اکبر افتخاری فوتبال را با محراب خان و آقا ناظم شروع کرد هر چند که مسیرش با آنها فرق داشت. دو هم استانی اش راهی شاهین شدند ولی او به دارایی رفت. بعد ها آنها به پرسپولیس رفتند و اکبرآقا پیراهن تاج را به تن کرد تا نشان دهد که عاشق رنگ آبی آُسمان و دریا است پیراهن آبی دارائی و تاج ….

همان تاج بزرگی که رایکوف هدایت آن را بر عهده داشت. رایکوف بزرگ که حاضر نشد اکبر آقا با بینی آسیب دیده اش بازی کند و تعصب و غیرت آن روزگار باعث شد که اکبر آقا تاج را رها کند به عقاب رود و آخر دوران بازیگری اش هم چند بازی در پرسپولیس بازی کند و در ۲۷ سالگی پیراهن فوتبال را ببوسد و کنار بگذارد اما پیراهن عافیت را هیچگاه چون هم بازی هایش گنجاپور و محراب شاهرخی به تن نکرد و در انزوا و دلتنگی و غم ز بی وفایی ها زیست.

اکبر آقا عاشق بود و سرنوشت او چون همه عشاق بود رفتنی بی سر و صدا و بی گمان مظلومانه.

تورج عاطف-خبرگزاری پارس فوتبال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.