فوتبالیستهایی که با واقعیت عدم نیاز به خودشان در تیم مشکل دارند!
برانکو محمد نوری را نخواست و این بازیکن به همین دلیل ساده، از بازگشت به پرسپولیس محروم شد.
فوتبالیستهایی که با واقعیت عدم نیاز به خودشان در تیم مشکل دارند!
بین دو نیمفصل هم خیلیها منتظر حضور نوری در پرسپولیس بودند، اما چنین اتفاقی رخ نداد. حالا اما به وضوح روشن شده این برانکو بوده که همان زمان هم نوری را نخواسته است. سرمربی کروات پرسپولیس اعتقادی به این هافبک پا به سن گذاشته ندارد و معتقد است وسط زمین تیمش را باید به نیروهای جوانتر بسپارد. نوری که در طول یک ماه گذشته بارها برای بازگشت به پرسپولیس چراغ سبز نشان داده بود، در نهایت متوجه شد باشگاه علاقهای به او ندارد و به همین دلیل هم به پیشنهاد تراکتورسازی پاسخ مثبت داد. نوری بعد از عقد قرارداد با سرخپوشان تبریزی مدعی شده از باشگاه پرسپولیس و شخص برانکو دلخور است، چرا که انتظار چنین برخوردی را از آنها نداشته است. او آرزو میکند ای کاش پرسپولیس در این زمینه از باشگاههای بزرگ دنیا الگو میگرفت و به طرز بهتری با بزرگانش برخورد میکرد. او البته توضیح نمیدهد که مثلا رئال مادرید یا میلان چطور از کاسیاس و پیرلو عبور کردند یا مثلا بارسلونا به چه ترتیب با دنی آلوس خداحافظی کرد؟ به هر حال فوتبالیستهای ما همچنان نشان میدهند با واقعیت عدم نیاز به خودشان مشکل دارند و نمیخواهند چنین مسالهای را به راحتی بپذیرند. با این وجود در مورد محمد نوری، یک نکته بسیار جالبتر هم وجود دارد؛ اینکه او دو سال پیش هم دیالوگهایی شبیه همین را در مورد پرسپولیسیها به زبان آورده بود!
به بزرگتر از من هم بیحرمتی شد
در آغاز لیگ چهاردهم محمد نوری جایی در برنامههای علی دایی نداشت و با وجود باقی ماندن یک سال از قراردادش، در لیست مازاد قرار گرفت. این مساله به شدت خشم نوری را برانگیخت و باعث شد این بازیکن در مصاحبهای تند مدعی شود بزرگتر از او را هم با بیحرمتی از پرسپولیس بیرون کردهاند. نوری در آن مصاحبه گفته بود: «بعد از چهار سال، دوست نداشتم اینطوری از پرسپولیس جدا شوم. البته محرمی و کریمی و مهدویکیا که خیلی از من بزرگترند از پرسپولیس رفتند و هیچکس هم حرمتشان را نگه نداشت، چه برسد به من! با چشمان خودم میدیدم که دارم تیمملی را از دست میدهم اما به خاطر پرسپولیس سکوت کردم. میخواستم بمانم و در شرایط بهتری با هواداران خداحافظی کنم. من آبرویم را ذره ذره جمع کردهام و نخواستم به زور بمانم و این آبرو را راحت از دست بدهم.» آن سال حرف و حدیثهای زیادی در مورد پیوستن نوری به استقلال وجود داشت. او در این مصاحبه چنین مسالهای را محتمل دانسته و گفته بود جایی میرود که وی را دوباره به تیم ملی برگرداند. با این وجود در آن زمان اما اتفاق جالبی رخ داد. مدیران باشگاه که به شدت با علی دایی مشکل داشتند، بازیکنان مد نظر او را جلب نکردند تا دایی مجبور شود نوری و نورمحمدی را در تیم نگه دارد. حالا محمد نوری با دو سال تاخیر شاگرد قلعهنویی شده و باز هم ناراحت است. معلوم نیست او چطور باید از پرسپولیس جدا شود که ناراحت نشود! از آن مهمتر اینکه معلوم نیست چرا بازیکنی مثل او حق دارد پرسپولیس را ول کند و به المسیمر قطر برود، اما پرسپولیس حق ندارد چشم از وی بپوشد و به بازیکنان جوانتر و موثرتر فکر کند؟ آیا این اصل «زورگویی» نیست؟