چرا ربیع خواه و باقری را دوست نداریم؟

فرشید باقری در استقلال و البته محسن ربیع خواه در پرسپولیس بازیکنانی هستند که همیشه حضور آنها در ترکیب اصلی با انتقادهایی از سوی هواداران دو تیم همراه می شود، آنها باعث جذابیت بازی تیم شان نمی شوند و در زمان هایی که تیم هایشان توپ را در اختیار دارد نمی توانند فوتبالی جذاب ارائه دهند.

اما سوال اصلی اینجا است که چرا وینفرد شفر و برانکو ایوانکویچ این ۲ بازیکن را دوست دارند؟ هواداران ترجیح می دهند بازیکنانی در زمین بازی کنند که اگر چه در عقب زمین بازی می کنند اما در حملات مشارکت کنند، در طول فصل گل بزنند و پاس گل بدهند اما دو سرمربی خارجی آن چیزی را در زمین می بینند که برای هواداران قابل درک نیست اما در نهایت حضور آنها منجر به موفقیت تیم هایشان می شود.

چرا برانکو ربیع خواه را ترجیح می دهد؟

برانکو بی توجه به انتقادهایی که به حضور ربیع خواه می شود در هر حالتی ترجیح می دهد از او استفاده کند. زمانی که کمال کامیابی نیا مصدوم بود ربیع خواه جانشین این بازیکن می شد و حالا هم که او برگشته، این بازیکن در کنار کامیابی نیا بازی می کند.

اما چرا ربیع خواه فوتبال موثری در پرسپولیس بازی می کند؟ فوتبال برای هر تیم به دو بخش تقسیم می شود، بخشی که آن تیم توپ را در اختیار دارد و بخشی که توپ در اختیار آن نیست.

ربیع خواه در زمان هایی که توپ در اختیار پرسپولیس نیست به خوبی فضای جلوی مدافعان خودی را پوشش می دهد اما زمانی که پرسپولیس توپ را در اختیار دارد فوتبالی ساده به نمایش می گذارد، کمتر پاس های تاثیرگذار می دهد اما هرگز دیده نمی شود او توپ را در میانه زمین لو بدهد.

چرا فرشید باقری محبوب شفر است؟

فرشید باقری درست مثل ربیع خواه همیشه حضورش در استقلال با نارضایتی هواداران همراه است اما هم شفر در طول دو هفته ای که کار را در اختیار گرفته به او اعتقاد زیادی دارد و البته خود برانکو در دو مقطع تلاش کرد او را پرسپولیسی کند.

برای استقلال که امید ابراهیمی به عنوان یکی از هافبک دفاعی هایش میل زیادی به هجوم دارد حضور باقری برای پرکردن فضای خالی پشت او ضروری است. باقری در زدن ضربات اول به توپ تبحر زیادی دارد و استاد انتقال سریع توپ از دفاع به حمله است.

البته مربی های سابق او می گویند این بازیکن بازیخوانی خوبی هم دارد و در زمانی که تیمش مالک توپ نیست به خوبی می تواند فضای جلوی مدافعان را جمع کند.