بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

اعترافی تلخ: کار برای شاگردان برانکو تمام شد!

فوتبال ما گروگان مدیران سیاسی است که ورزش تبدیل به حیاط خلوتشان شده است

نویسنده : پارس فوتبال .کام
تعداد نظرات کاربران : ۲ نظر
تاریخ انتشار : یکشنبه 9 مهر 1396 | 18:21
فوتبال تنها یک ورزش نیست

چرا باید یک باشگاه ایرانی قهرمان فوتبال آسیا شود؟ در کدام بخش حرفه ای بودیم که ثمره اش جشن گرفتن فتح قله قاره باشد؟

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

لا به لای گل های عمر خریبین که هر چه با هرکجا زد بیراوند به آن نه نگفت، یک سوال به صورت جدی ذهن هواداران فوتبال ایران را درگیر خودش کرده بود. جه قرمزها که متحیر بودند چرا که مدت ها بود چنین شکستی را ندیده بودند چه آن عده دیگر که برای شان باخت تیم حریف در هر حالتی شیرین است .حتی به یک تیم سعودی. چرا باید یک باشگاه ایرانی قهرمان فوتبال آسیا شود؟ در کدام بخش حرفه ای بودیم که ثمره اش جشن گرفتن فتح قله قاره باشد؟

سال های قبل اکثر تیم های ما در همان مراحل نخست لیگ قهرمانان آسیا حذف می شدند اما پرسپولیس با برانکو تقریبا می شود گفت شاهکار کرد و به جمع چهار تیم برتر آسیا رسید. همان کاری که ۴ سال قبل استقلال و قلعه نویی انجامش دادند. خود فریبی بس است؛ این نهایت سقف فوتبال باشگاهی ماست. فوتبالی که توان جذب بازیکن تراز اول بین المللی را ندارد و خانه آخرش یکی می شود مثل منشا. او را با سایر خرید های تیم های رقیب در آسیا مقایسه کنید.

در باشگاهی که مدیریت با جعل تاریخ قرارداد می خواهد سر فیفا کلاه بگذارد، بسیاری از مسائل حرفه ای نادیده گرفته می شود. فدراسیون و مدیران فوتبال ما زورشان به کنفدراسیون فوتبال آسیا نرسید و سعودی ها به راحتی توانستند بازی ها را در کشور ثالث برگزار کنند. عین دخالت صریح سیاست در فوتبال عقب افتاده و مهجور آسیا. حالا حساب کنید اگر پرسپولیس می خواست به فینال برود آنگاه تنها با دو بازی که با حضور هوادارنش برگزار شد موفق به انجام این مهم می شد. چه کسی می تواند با قاطعیت بگوید اگر رئال مادرید هم تنها دو بار در مادرید میزبانی می کرد و بار سومش هم بدون حضور هوادار بود، توان قهرمانی در اروپا را داشت؟ بدون شک هرگز. نقطه قوت فوتبال ایران بر خلاف همه تیم های غرب آسیا، وجود یک استادیوم عظیم است که به وقتش ۱۰۰ هزار هوادار را به خودش می بیند. جوی درست می کند که در آن می شود حتی بازی ۴ بر صفر باخته را تلافی کرد. اما مدیریت فوتبال ما به راحتی بازی دیپلماسی را باخت تا دود این آتش به راه افتاده در چشم تیمی برود که بعد از سال ها تازه طعم اقتدار را چشیده است.

بدون خودفریبی باید اعتراف کرد کار برای شاگردان برانکو تمام شد. بازی برگشت در خرابه مسقط است که باز هم الهلال دوبرابر ما هوادار دارد، به زمین و هوایش بخو دارد و اصولا باز هم میزبان است. باید منتظر یک شکست سنگین دیگر در همان بازی بود بنابراین خودفریبی ممنوع.

همیشه حضور هواداران و دیگ جوشان آزادی، برگ برنده ما در آسیا بود و امسال سعودی ها به آنچه می خواستند رسیدند. تیمی که در مرحله گروهی نه تنها بهتر از پرسپولیس بازی نکرد و در دو بازی فقط به مساوی رسید و می شود ادعا کرد در بازی برگشت با شانس از شکست گریخت، حالا به فاصله چند ماه، در ابوظبی پرسپولیس را ۴ گله می کند.

در این ۴ گل می شود مقصران را به صلف کرد اما سهم عظیمش در پایان برای مدیران فوتبال ماست. چه آنهایی که از حق طبیعی ما در میزبانی نتوانستند پاسداری کنند چه مدیریت پرسپولیس به خاطر گاف در مسئله طارمی در شب مهترین بازی تیم در آسیا، همه را شوکه کرد.

طارمی بدون تردید مهمترین بازیکن برانکو در فاز هجومی است که نه تنها گلزنی هایش بلکه معماری حملات را به روی دوش دارد و شب بازی با الهلال مشخص شد برانکو نه تنها آسیا را داد که حالا در این چهار ماه بدون طارمی، حتی برای تکرار عنوان قهرمانی اش در لیگ هم کار بسیار دشواری را پیش رو دارد.

چرا باید فوتبال ما با چنین مدیرانی که تنها به واسطه دوستی با وزرای ورزش توانستند به قدرت برسند، طعم آقایی در آسیا را بچشد؟ در آن سو یکی مثل افتخاری که استقلال را به مرز نابودی محض کشاند و در این سو علی اکبر طاهری که بخاطر جعل در قرار داد طارمی مهلک ترین ضربه را به پیکره تیمش وارد ساخت.

در آن سو افتخاری نان مناسبات فامیلی اش را با فلان مسئول بلند پایه می خورد و در این سو طاهری بدون داشتن هیچ پیشینه ای در ورزش، ناگهان مدیرعامل پرسپولیس می شود. تا همین امروزش هم به واسطه نتایج برانکو و پول هنگفت اسپانسر توانسته بود ژست مدیر برتر را بگیرد اما وقتی سونامی فاجعه قرارداد طارمی از راه رسید، ناگهان همه آن نتایج به فراموشی سپرده شد. با اشتباه مهلک طاهری تیم برانکو در مهمترین بازی تاریخش در لیگ قهرمانان آسیا ناگهان شوک از دست دادن طارمی را تجربه کرد و تنها خیریتی که در آن دیدیم دریاقت چهار گل و یک حذف تلخ در همان بازی رفت بود.

پرسپولیس می بایست جریمه سه و نیم میلیاردی را بپردازد و با توجه به خالی بودن دست باشگاه مشخص نیست اگر کمک دولت نباشد چه فاجعه ای در راه است. اصولا قهرمان شدن با این مدیریت سند جعل کن و ساده انگار در آسیا، خیانت به همه شاخصه های فوتبال است. پرسپولیس بازی برگشت را هم فراموش کند. آنها تا همینجای کار هم شاهکار کردند که موفق شدند به جمع چهار تیم برتر آسیا برسند. اما اینجا پایان خط برای تیمی است که هیچ یک از موئلفه های تعریف شده برای قهرمانی در آسیا را ندارد. صدای کی روش برای همین چیزها همیشه بالاست و از همه چیز می نالد. فوتبال ما گروگان مدیران سیاسی است که ورزش شده حیاط خلوتشان.

دیگر پنهان شدن پشت بردهای پرسپولیس بس است. فاجعه را شما رقم زدید و الهلال تنها میوه هایش را چید. بروید و به مدیر بعدی هم گوشزد کنید با جعل و ساده انگاری نهایت زورتان قهرمانی در همین لیگ خودمان است و بس.

                                                                                                                         مهدی طاهرخانی-خبرگزاری پارس فوتبال

2 پاسخ به “اعترافی تلخ: کار برای شاگردان برانکو تمام شد!”

  1. محمد گفت:
    ۰
    ۰

    شما کیسه کشا برید به افتضاحی که جلوی العین به بار آوردید فکر کنید ..لازم نکرده حسودی قهرمان لیگ و بهترین تیم ایران رو بکنید

  2. رحمان گفت:
    ۰
    ۰

    لنگی ها رو چه به فینال جام باشگاههای آسیا . شما چرا کاسه و کوزه رو سر مدیر عامل میشکونی ؟ کدوم یک از مدیر عاملهای باشگاههای ما به خاطر دانش فوتبال و مدیریتی سرکار هستند که طاهری باشه . نویسنده عزیز زیاد جوش نزن . همچین از طاهری ایراد میگیری انگار بقیه مدیر عاملها با دانش و بدون پارتی سرکار هستند . پرسپولیس که در شصت سال سابقه باشگاهی هیچ افتخاری در آسیا نداره .. مثلا دلتون میخواست قهرمان بشه … جون ما مزاح نکنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.