برانکو ایرانکوویچ در بازی برگشت به اتفاقات فوتبال دل می‌بندد

جامعه شناسی ایران در نوع خود یگانه است . ایرانیان ملتی هستند که همواره توانسته‌اند اقوام مختلف را به نوعی شبیه خود کنند و تاریخ گواه این مسئله است ! بسیاری از اقوامی که به ایران لشگر کشی کرده‌اند پس از دهه‌ها تغییر شکل داده و حتی آداب و رسوم آبا و اجدادی خود را ترک کرده‌اند. به تاریخ هجوم اعراب و مغولان به ایران بنگریم که نخست چه اقوامی بوده‌اند و بعد تبدیل به چه مردمانی شده‌اند. به عنوان مثال مغولانی که بر روی اسب‌های‌شان زندگی می‌کردند و با زندگی تشریفاتی و مجلل کاملا بیگانه بودند به یک باره شاهدیم که پس از فتح ایران و حضور چند دهه در کشورمان، نوادگان چنگیز نه تنها یاسای او را نمی‌خوانند بلکه تبدیل به اشراف زادگانی مخالف چنگیز و ایده‌هایش می‌شوند.

باری جامعه ما معمولا خارجی‌ها را ایرانیزه می‌کند و به مرور آنها را شبیه خودشان می‌کند و در ورزش هم این مسئله صادق است که بسیاری از مربیان و بازیکنانی که با افکار دیگر وارد ورزش ما شدند به یک باره دقیقا همان افکار و رفتاری را پیدا می‌کنند که ما معمولا به آنها عادت داریم و اگر این گونه نشوند خیلی زود از این دیار کوچ می‌کنند و به قولی آنچه آنها از ما می‌آموزند بسی بیشتر از آن چیزی است که ما از آنها دریافت می‌کنیم. بسیاری از مربیان و بازیکنان خارجی ما که در کشورهایشان مردمانی سخت کوش و بی بهانه بودند ناگهان در ایران به راحتی بهانه می‌گیرند و دست به توجیه دارند.

مربیان خارجی که روز اول با وانت به سر زمین آمدند و خیلی زود از ایران رفتند و بسیاری هم ماندند و به مرور یاد گرفتند که در فوتبال نتیجه گرای ما، می‌توان استادیوم‌هائی داشت که از شدت فرسودگی اجازه حضور تماشاچیان را در آن ندهند و یا زمین‌های ورزشی داشت که بیشتر به مراتع شبیه است اما در همان زمین‌ها بازیکنانی بازی می‌کنند که اتوموبیل‌های‌شان از بهترین‌های جهان است و مدیرانی که یک شبه وارد می‌شوند و از هر مدیر ورزشی خیلی هم ورزشی‌تر می‌شوند و حتی رئیس فدراسیون می‌شوند اما نمی‌توانند چند بازیکن فوتبال را نام ببرند و حتی یک تیم فوتبال را با ۱۲ نفر می‌بندند و درست در همین فوتبال یک مدیر ورزشی پس از صعود به جام جهانی از کار برکنار می‌شود و به جای او بهترین مدیر فوتبال ایران در پس از انقلاب می‌آید که اصولا یک مدیر صنعتی بود.

برانکو ایوانکوویچ پس از شکست سنگین تیمش در بازی رفت در برابر الهلال عربستان اعلام می‌کند که «در بازی برگشت به اتفاقات فوتبال دل می‌بندد». دل بستن به اتفاقات به جای تلاش و سعی در برنامه ریزی و هماهنگی و طرح نقشه و استراتژی تازه نوعی تفکر فوتبال فارسی است! برانکو ایوانکوویچ در فوتبال ما سال‌ها بوده است. او از اتفاقات به خوبی خبر دارد. او می‌داند که فوتبال چون بسیاری از مسائل اجتماعی ما اتفاقی است ما سال‌ها باید سالگرد صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ را جشن بگیریم چون ” اتفاق بزرگ ” برای ما بوده است. برانکو ایوانکوویچ بازیکنانی داشته است که از سر اتفاق به جائی رسیده‌اند و به یک باره همه رفته‌اند. او بداوی را دیده است که ناگهان در فولاد آمد و ملی پوش شد و در عرصه ملی با رحمان رضائی دست به یقه می‌شود و بعد هم غیب می‌شود. چون صاحب امکاناتی می‌شود. او امروز مهدی طارمی را می‌بیند که اتفاقات چگونه او را صاحب همه چیز کرده است. او می‌داند در فوتبال ما نه زیر ساختی وجود دارد و نه سازندگی و برنامه ریزی و همه چیز اتفاقی است و شاید به همین دلیل است که نام او را هم باید امروز برانکو ایرانکوویچ نامید که تنها به اتفاقات بازی برگشت دلخوش است و می‌داند که با این نوع جامعه شناسی حاکم بی گمان دل بستن به اتفاق بهترین استراتژی است.