انتقاد جباری: از جزییات نگذریم

با مجتبی جباری در این روزها زیاد حرف زدم؛ تمام حرف‌های او را می‌توان در یک جمله یا حتی یک کلمه خلاصه کرد: «جزییات!» در مورد جزییات باید ساعت‌ها حرف زد؛ فوتبال ایران در کلیات هیچ تفاوتی با فوتبال در انگلیس یا آلمان ندارد. هر روز باشگاه‌های ما – تیم‌های ما – تمرین می‌کنند، مربی دارند، در لیگ مسابقه می‌دهند و الی آخر. یعنی در شکل ظاهری هر آنچه در سطح حرفه‌ای وجود دارد، در ایران هم اتفاق می‌افتد اما تفاوت میان فوتبال ایران و آرمان شهری که جباری و همه ما می‌خواهیم، در جزییات است.

یک مثال؛ باشگاه پاری‌سن‌ژرمن فرانسه با تمام سرمایه و امکاناتی که در این کشور وجود دارد، با تمام متخصصانی که در این کشور هستند، سراغ یک گروه انگلیسی می‌رود و زمین ورزشگاه خود را به آنها می‌سپارد تا به شکل ویژه‌ای از چمن ورزشگاه نگهداری شود. بعدها وقتی از آنها درباره اندازه چمن سوال می‌شود، پاسخ جالبی داده می‌شود:

«اندازه چمن برای بازی‌های پاری‌سن‌ژرمن موضوعی محرمانه است!»

در کلیات همه می‌دانند که اندازه چمن برای یک مسابقه چقدر است اما پاریسی‌ها شاید به اندازه چند میلیمتر اندازه چمن را کوتاه‌تر یا بلندتر نگه می‌دارند که این براساس سرعت و شکل بازی تیمی و تکنیک بازیکنان محاسبه شده و در بازی این تیم تاثیرگذار است.

شاید در نگاه کلی این موضوع چندان با اهمیت نباشد اما تیمی که نیمار و کاوانی را در اختیار دارد، برای زمین بازی‌اش هم نقشه‌های خاصی می‌کشد و این مساله آنقدر برای باشگاه مهم محسوب می‌شود که دستمزدی سنگین به متخصص چمن می‌پردازد و آن را محرمانه نگه می‌دارد.

چندی قبل کارلوس کی‌روش در جمع سردبیران روزنامه‌های ورزشی در خصوص زمین تمرین تیم ملی حرف زد. او که از باشگاه‌های بزرگی مثل رئال مادرید و منچستریونایتد آمده، درباره زمین تمرین تیم ملی می‌گوید:

«در این زمین نمی‌توانم سطح طارمی، امیری و سایر مهاجمان را بالاتر ببرم و دقت ضربه زدن آنها به توپ را بهتر کنم. وقتی توپ در زمین پله می‌کند و می‌پرد، چگونه بازیکنان را برای دقیق‌تر ضربه زدن تمرین بدهم؟»

تفاوت در همین جزییات است؛ همین ضربه زدن به توپ، همین ضربه آخر که سرنوشت یک تیم، یک باشگاه و یک مربی را تغییر می‌دهد. همین بغل پای ساده اگر گل شود، نتیجه بازی عوض می‌شود، بردها، هزار جور منافع مالی می‌سازند. صعود یک تیم باشگاهی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا چقدر پاداش برای یک تیم دارد؟ یا صعود به جام جهانی و بالا رفتن از گروه، پاداش بزرگ مالی دارد. برای همین است که باشگاهی مثل پاری‌سن‌ژرمن برای زمین بازی‌اش این همه برنامه دارد تا تیمش نتایج بهتری بگیرد و بی‌شک پول بیشتری دربیاورد.

در مورد این موضوعات جزیی می‌توان ساعت‌ها بحث کرد؛ فوتبال ایران باید در جزییات خودش را به سطح تیم‌های بزرگ‌تر برساند. جباری اگر درباره امکانات، درباره یخ‌ساز و هزار امکانات دیگر حرف می‌زند، این جزییات را دیده و درک می‌کند که تفاوت پرورش بازیکن در یک باشگاه حرفه‌ای با تیم استقلال چقدر است.

در این زمین‌ها یک ستاره که می‌تواند میلیاردها تومان سود برای یک باشگاه بیاورد، مصدوم می‌شود و در بی‌امکاناتی، هرگز به روزهای قبل مصدومیت برنمی‌گردد و در نتیجه پولی هم برای باشگاه ساخته نمی‌شود.

شاید وقت آن رسیده که ما هم دقیق‌تر به موضوعات نگاه کنیم؛ از کنار هر چیز کوچکی به سادگی نگذریم و برایمان تا موضوعی صددرصد حل نشده، دست از کار نکشیم و در هر موقعیت و موضعی قرار داریم، به اندازه سهم‌مان به ریزه‌کاری‌ها و جزییات توجه کنیم. تمام حرف جباری جزییاتی است که یک باشگاه حرفه‌ای می‌خواهد و استقلال ندارد. استقلال شاید اکنون در کلیات هم دچار نقص باشد اما آرزوی جباری رسیدن روزی است که ما در جزییات هم بی‌نقص باشیم. با جباری و حرف‌هایش همراه باشیم و از کنار این موضوع ساده نگذریم.