پاشنه آشیل پرسپولیس ؛ تلخ، اما واقعی

استفاده پیکان از یک ضربه ایستگاهی در دقیقه چهارم مسابقه این تیم را پیش انداخت و پس از آن دفاع متراکم شاگردان جلالی اجازه کار را به سرخپوشان نداد. پرسپولیسی‌ها البته در نیمه اول این بازی خیلی سنگین و مغرور نشان می‌دادند و انگار هنوز در باد پیروزی برابر رقیب عربستانی قرار داشتند، اما در وقت دوم هم بازی پرانگیزه آنها برای جبران نتیجه به جایی نرسید. سرخ‌ها یا در خلق موقعیت در این مسابقه ناتوان بودند و یا گاهی که می‌توانستند فرصت‌های جدی به وجود بیاورند، کم‌دقتی خودشان، درخشش گلر حریف و یا بدشانسی مانع از فروپاشی دروازه می‌شد. در مجموع پرسپولیس جذاب برانکو یک بار دیگر درست به همان سبکی باخت که پاشنه آشیل این تیم محسوب می‌شود؛ یعنی زانو زدن در مقابل یک دفاع فشرده و کم‌اشتباه. در این مورد شاید مجید جلالی هم راه علیرضا منصوریان را رفت که در سه مصاف آخرش با برانکو، با همین حربه دو برد و یک مساوی به دست آورده است.

کابوس نفت و استقلال

منصوریان دو سال پیش در هفته بیست‌وهشتم لیگ پانزدهم درست با چنین نمایشی قهرمانی را از پرسپولیس گرفت. نفت او آن روز ۹۰دقیقه به صورت فشرده و موسوم به «اتوبوسی» مقابل پرسپولیس دفاع کرد و بعد از کلافه شدن سرخ‌ها به خاطر ناکامی در گلزنی، روی ضد حملات دو بار هم دروازه این تیم را باز کرد. منصوریان در داربی رفت پارسال هم با دفاع متراکم و محض یک مساوی بدون گل از پرسپولیس گرفت که نتیجه‌اش ابقای او روی نیمکت استقلال بود، اما حوادث بازی برگشت برای علیمنصور به شکل شیرین‌تری رقم خورد؛ جایی که او با همین استراتژی برابر پرسپولیس به پیروزی سه بر دو دست یافت. البته در داربی برگشت پارسال پرسپولیس به یک گل زودهنگام دست یافت که به طور خودکار باطل‌کننده این نسخه از بازی تیم حریف است، اما دریافت دو گل متوالی ظرف سه دقیقه غفلت همه چیز را از کف سرخ‌ها ربود. در آن بازی کیفیت و پتانسیل پرسپولیس برای پیروزی بسیار بیشتر از استقلال بود؛ طوری که سرخ‌ها در پنج دقیقه اول بیش از ۵۰پاس به هم داده بودند، اما استقلال کمتر از پنج پاس داشت. با این حال در ادامه غافلگیری پرسپولیس و تشکیل دفاع منسجم تیم منصوریان کار را خراب کرد.

نسخه اکبر اوتی

یکشنبه‌شب پیکان دقیقا با نسخه اکبر میثاقیان در هفته آخر لیگ فصل قبل برابر پرسپولیس به پیروزی رسید. در آن بازی سیاه‌جامگان که برای بقا در لیگ به کسب پیروزی برابر پرسپولیس نیاز داشت، بنا را بر دفاع محض و مطلق و استفاده از ضربات ایستگاهی گذاشت. در نهایت هم همین فرمول جواب داد و سیاه‌جامگان با گل دقیقه۴۸ روح‌الله سیف‌اللهی از روی یک ضربه ایستگاهی در این بازی به پیروزی رسید. گل سیف‌اللهی به رادوشوویچ شبیه همین گل مرتضی آقاخان به بیرانوند بود. در مجموع ضربات کاشته برای تیم‌هایی که اتوبوسی بازی می‌کنند، یک میانبر عالی برای رسیدن به پیروزی است.

حکایت متفاوت آسیا

با این همه باخت به پیکان نباید زیاد برای پرسپولیسی‌ها نگران‌کننده باشد، چرا که این مدل از بازی تیم جلالی قابل تعمیم به مسابقات لیگ قهرمانان آسیا نیست. در حقیقت آنجا تیم‌ها برای هجوم می‌آیند و بازی باز رقبا فرصت کار را به فانتزی‌بازهای پرسپولیس می‌دهد. سرخپوشان پیروزی‌های مهم‌شان در آسیا را برابر تیم‌هایی مثل الوحده، لخویا و الاهلی با استفاده از بازی باز تیم حریف به دست آورده‌اند. شاید تنها تیمی که امسال در آسیا برابر پرسپولیس «اتوبوسی» بازی کرد، الریان قطر بود که در مسابقه برگشت برای گرفتن یک مساوی به تهران آمد و نهایتا با دفاع فشرده به خواسته‌اش رسید. در عین حال خیلی بعید است که تیمی مثل الهلال که خودش مدعی قهرمانی آسیاست، با چینن سبکی مقابل پرسپولیس ظاهر شود.