سایه سنگین برانکو روی سر منصوریان

فصل گذشته وقتی علیرضا منصوریان با استقلال به نایب‌قهرمانی لیگ رسید، تصور می‌کرد که پیچ خطرناک را پشت سر گذاشته و روی نیمکت آبی جایگاه باثباتی پیدا کرده است. هیات مدیره باشگاه هم با همین باور حاضر شد از باخت ۶ بر یک مقابل العین بگذرد و آن شکست سنگین را یک حادثه تلقی کند. از نگاه مدیران باشگاه منصوریان سرمایه باشگاه بود که باید از او محافظت شود و می‌تواند در بلندمدت خیال باشگاه بابت مربیگری را راحت کند.

این فرضیه اما با نتایج ضعیف این فصل استقلال زیر سوال رفته. به نظر می‌رسد اندوخته فصل گذشته از دست رفته باشد. تیمی که به نظر می‌رسید انسجامی پیدا کرده، آنقدر با خریدهای جدید تغییر کرد که دوباره یک نیم‌فصل برای رسیدن به هماهنگی لازم دارد و معلوم نیست با این ترافیکی که علیرضا منصوریان در هر پست به‌وجود آورده، در آخر می‌تواند به ترکیب دلخواهش برسد یا نه.

هواداران استقلال این روزها از بحران تیم نالانند، ولی آنچه اعتراض و ناراحتی آنها را بیشتر کرده، شرایط خوب تیم رقیب است. روند باثبات پرسپولیس در سه سال گذشته استقلالی‌ها را به فکر فرو برده که چرا تیم آنها نمی‌تواند مسیر پیشرفت را پیدا کند و در دایره بسته حرکت می‌کند؟

این مقایسه کار علیرضا منصوریان را سخت‌تر کرده. همینطور مدیران باشگاه که حاضر نیستند هزینه برکناری منصوریان را قبول کنند، بابت عملکرد خوب تیم رقیب فشار مضاعفی متحمل می‌شوند. مسیر پیشرفت پایداری که پرسپولیس با برانکو طی کرده، الگوی تازه‌ای برای فوتبال باشگاهی ایران است که چطور باید یک تیم را پله پله ساخت و به اوج رساند. او استاندارد جدیدی به‌وجود آورده که نه تنها مسوولیت منصوریان که بقیه مربیان لیگ برتر را هم سنگین‌تر کرده. حالا اگر مدیران استقلال هم بخواهند محکم پشت مربی‌شان بایستند و بر خلاف این روزها روی حفظ او هم‌نظر باشند، هواداران نتایج پرنوسان و نمایش به هم ریخته تیم را نمی‌پذیرند.

دانش مربیگری فوتبال ایران در بیست سال گذشته بالاتر رفته، ولی این پیشرفت کافی نبوده و گریزی نیست مگر حضور مربیانی مثل برانکو که ایده داشته باشند و تیم خودشان را بسازند. در این رقابت استقلال که شاهد فاصله گرفتن تیم رقیب است، شرایط سخت‌تری نسبت به سایر باشگاه‌های لیگ برتر دارد. اگر باشگاه مدعی بود که باید به منصوریان حداقل یک سال فرصت بدهد، اجازه ندارد نسبت به ناکامی این فصل بی‌تفاوت بماند و با این رویه کجدار و مریز ادامه بدهد.

بدتر از همه اینکه نشانه‌های پیشرفت هنوز در تیم منصوریان دیده نمی‌شود. او بعد از یک سال آزمایش و خطا هنوز نه ایده بازی‌اش را پیدا کرده، نه ترکیبش را شناخته. این از بدشانسی منصوریان و خوش‌شانسی استقلال است که دوره مربیگری‌اش با برانکو همزمان شده و مدیران باشگاه مجبورند که راهی برای کم کردن این فاصله پیدا کنند وگرنه موج اعتراضات آنها را هم از صندلی مورد علاقه‌شان می‌کند و می‌برد.