جونز: حکم یوفا در قبال من سختگیرانه بود

فیل جونز مدافع انگلیسی منچستریونایتد همچنان معتقد است که حکم یوفا مبنی بر محرومیت دو جلسه ای او به دلیل برخورد نامناسب با ماموران تست دوپینگ، غیر منصفانه بوده است.

به گزارش منچستر اونینگ نیوز، به دنبال قهرمانی منچستریونایتد با پیروزی برابر آژاکس در دیدار نهایی لیگ اروپا، فیل جونز باید در آزمایش دوپینگ شرکت می کرد؛ او این کار را کرد ولی چه شد که محروم شد؟ این را از زبان خود او می خوانید:

حدودا دقیقه ۷۵ بازی بود که می دانستم من و دالی برای شرکت در آزمایش دوپینگ انتخاب شده ایم. این را پزشک به من گفت و البته مشکلی هم با این ماجرا نداشتم زیرا پیش از این بارها چنین آزمایش هایی را پشت سر گذاشته بودم. پس از بازی بلافاصله به اتاق دوپینگ رفتم و نمی توانستم راهی رختکن تیم شوم که این هم مسئله ای عادی بود. روال کار این است که به اتاق دوپینگ می روید، امضا می کنید و فردی هم کنارتان خواهد بود تا ببیند که چه کار می کنید. سپس می توانید راهی رختکن شده، تلفن همراه یا هر چیز دیگرتان را که می خواهید بردارید، آبی بنوشید و دوباره باز گردید. ولی خب، آن مورد این گونه نبود. ما قهرمان لیگ اروپا شده بودیم، نه لیگ میکی ماوس. مطمئن هستم که همه می توانند درک کنند که شما تمام طول سال را برای کسب چنین عنوان با ارزشی تلاش می کنید و سپس کسی به شما می گوید که نمی توانید با تیم خود به شادی بپردازید.

جونز همچنین در دفاع از خود ادامه داد:

ما برای ادای احترام به قربانیان حوادث ترویستی منچستر برنامه ریزی کرده بودیم و این امری طبیعی بود زیرا ما هم تیمی از آن شهر هستیم. من از قوانین کاملا پیروی کردم، آزمایش ادرار و گروه خونی خود را پشت سر گذاشتم و سپس دو بازی محروم شدم. راستش را بخواهید نمی توانستم این موضوع را باور کنم. معتقدم که این حکمی سر سختانه بود. محرومیت یکی-دو جلسه ای برای بازیکنانی اجرایی می شود که تکل های خشن می روند. این موضوع هنگامی برایم قابل درک بود که اگر از قوانین پیروی نکرده بودم، ولی من چنین کاری نکردم. ولی خب، این فوتبال است و این هم دیدی است که آن ها داشتند.

جونز در پایان پذیرفت که رفتار درستی در آن شب نداشته، با این حال محرومیت خود را عادلانه ندانست:

می توانید درک کنید که ممکن است در آن شرایط از واژگان مناسبی استفاده نکنید ولی چیزی که من به زبان آوردم، مستقیما مرتبط با مسئول مربوطه نبود. من به چشمان او زل نزدم و نگفتم فلان و بهمان. با نگاهی به گذشته، آیا من لایق جریمه شدن بودم؟ شاید، ولی محرومیت از دو بازی سختگیرانه است. آن ها از من پرسیدند که آیا چیزی می خواهم بگویم؟ گفتم نه و اتاق را ترک کردم و مطمئنم که آن ها برداشت بسیار بدتری از رفتار من داشتند. نمی خواهم نامی را به زبان بیاورم ولی من مواردی بسیار بدتر از این را دیده ام که با آن ها برخوردی نشده است. من از این موضوع گذشتم. حالا دیگر همه چیز تمام شده. یک جلسه دیگر از محرومیتم باقی مانده؛ آن را پشت سر خواهم گذاشت و به استقبال لیگ قهرمانان خواهم رفت.