نگاهی به حواشی اخیر طارمی در پرسپولیس

تشویق گادوین منشا که تازه پا به میدان گذاشته بود چنان روحیه طارمی را در هم می شکند که این بازیکن نه تنها چند موقعیت گل را با خودخواهی محض از دست داد که بدتر از آن در انتهای بازی با چشم گریان پا به رختکن گذاشت. کمتر کسی تصور می کرد بهترین خرید پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات اینگونه تبدیل به استخوان در گلو شود. حالا می شود دلیل اصرار طارمی بر فرار را فهمید، او می دانست جنس خرید جدید با علیپور و نریمان جهان متفاوت است و او نمی تواند بسادگی سلطان بی چون و چرای قرمزها در نوک هرم حمله باشد.

عملکرد فوق العاده منشا در تیم تقریبا دفاعی جلالی و به ثمر رساندن ۱۶ گل حقایق زیادی را در دلش داشت و طارمی نمی خواست در سال جام جهانی اسیر یک حاشیه شود. او همه تلاشش را کرد اما نتوانست بگریزد. باید می ماند و می جنگید .همانطور که سه سال قبل به عنوان یک بازیکن ناشناس و ناشناخته پا به پرسپولیس گذاشت و علی رغم نیمکت نشینی موفق شد گاماس گاماس خودش را تثبیت کند. مثل همان روزی که نامش آنقدر ناشناس بود که با برنج پیوندش زدند و اینچنین به استقبال اولین گلش رفتند. طارمی از صفر شروع کرد و به صد رسید. دو سال متوالی آقای گل لیگ برتر شد و بدون تردید مهمترین مهره قرمزها در راه قهرمانی بود.او حتی یکی از افراد موثر بود در صعود پرسپولس در آسیا . طارمی حالا یک جایگاه ثابت در تیم ملی دارد. اما باید حقیقت را بپذیرد که راه غلطی را پیش گرفت.

رقیبش این بار دانه درشت بود و می بایست یک هفته زودتر تمریناتش را شروع و دو برابر قبل در تمرین تلاش می کرد، نه اینکه بعنوان آخرین نفر خودش را به اردو برساند. طارمی به اندازه کافی روی سکوها محبوب بود. این هواداران قدر آقای گل را می دانند چرا که در طول یک دهه گذشته بیشترین ضربه را از نداشتن چنین عنصری خوردند.

طارمی در حالت عادی دو برابر منشا محبوبیت داشت اما با تلاش عجیبش برای خروج، تا حد زیادی از اعتبارش کاست. وقتی شائبه پاس ندادن به منشا مطرح شد بهترین زمان برای آقای گل بود تا با فداکاری نشان دهد برای او موفقیت پرسپولیس بیشتر از آقای گلی اهمیت دارد اما او در حساس ترین بازی بدترین اقدام را کرد. طارمی هشتاد دقیقه مقابل سیاه جامگان چندین موقعیت خاص را از دست داد و حضور منشا باعث تشویقش از روی سکوها شد. از آنجایی که منشا ایرانی نیست نمی توان هیچ گونه وصله خرید سکوها را به او چسباند. منشا محبوب تر از طارمی نیست و تشویقش تنها یک معنا داشت؛ ما از گلسوزی های طارمی ناراحتیم. ده دقیقه انتهایی بازی با سیاه جامگان بهترین زمان بود تا او با پاس گل به منشا باز هم خودش را قهرمان داستان نشان دهد.

طارمی به اندازه کافی بین بازیکنان تیمش عزیز است و طبیعتا تا انتهای لیگ دست کم دو برابر منشا صاحب موقعیت گل می شود از این رو دلیلی نداشت ترسش از منشا را اینگونه بروز دهد. پرسپولیس ناباورانه گل تساوی بخش را خورد و حالا گل دوم اهمیت بسزایی داشت. اگر طارمی با فداکاری، پاس گل را به منشا می داد قطعا برنده بازی بود ولی همانند اول فصل مسیر غلط را پیش گرفت.

هر چه توپ آمد را خودش زد تا با گلزنی برود رو به روی سکوها و به آنها بگوید قهرمان تان من هستم! طارمی محبوب است اما نه بیشتر از پرسپولیس. همه هواداران حاضر در ورزشگاه در ابتدا دنبال پیروزی تیم شان هستند سپس خواهان آقای گلی آقای گلشان.

با خودخواهی طارمی بازی با همان تساوی یک بر یک به پایان رسید و تشویق یکصدای منشا علامتی بود بر لرزه به ستون کاخ محبوبیت طارمی. بغضش ترکید وب دترین نوع دفاع را از او همشهری اش کرد. حسین ماهینی که با باز ی ضعیفش یکی از دلایل اصلی دریافت گل مقابل حریف بود در مصاحبه ای عجیب مدعی شد مسببان اصلی تشویق منشا را پیدا می کند! بازیکنی که در طول همه سال های حضورش در پرسپولیس به اندازه یک چهارم حضور رامین رضاییان نتوانسته گل بسازد و گل بزند، حالا دنبال عامل تشویق منشاست.

این همان زنگ خطر جدی برای تیم برانکوست. تیمی که با فاصله بهترین فوتبال لیگ ایران را بازی می کند و بعد از مدت ها این فرصت را دارد تا دست کم به جمع ۴ تیم برتر آسیا صعود کند اما تفرقه بوشهری در تیمش بیداد می کند. طارمی با یک رقیب جدی رو به رو شده که حتی تشویق او از روی سکوها بغضش را می ترکاند. اما او هنوز پتانسیل قهرمان ماندن را دارد. اگر قرار باشد پرسپولیس قربانی آقای گل شدن یکی از این دو باشد همان بهتر که برانکو هیچکدام را بازی ندهد. خودخواهی و کسب عناوین فردی بدترین ضربه به آرمان جمعی هر تیم است. برانکو باید عوض نیمکت نشین کردن منشا و از بین بردن روحیه او روش دیگری را برای حل این مشکل پیدا کند. حتی اگر راه حلش خروج یکی از این دو از لیست تیمش باشد.

نویسنده : مهدی طاهرخانی