بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

آتش نشان، آتشفشان درونی برانکو را شعله ور کرد؟

حواشی دیدار پرسپولیس-سیاه جامگان؛ حاج ملک در روز بد، در جای بد، تصمیمات بدی گرفت!

نویسنده : پارس فوتبال .کام
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : پنجشنبه 26 مرداد 1396 | 18:06
بازی پرسپولیس و سیاه جامگان رادیو پارس فوتبال

سرانجام آن اتفاقی که خیلی ها انتظارش را داشتند رخ داد، پرسپولیس تیمی که توانست تراکتور را در تبریز ببرد ناگهان مقابل سیاه جامگان (که حریف آسانی به نظر می رسید) در تهران متوقف شد.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

سرانجام آن اتفاقی که خیلی ها انتظارش را داشتند رخ داد، پرسپولیس تیمی که توانست تراکتور را در تبریز ببرد ناگهان مقابل سیاه جامگان (که حریف آسانی به نظر می رسید) در تهران متوقف شد.

حاج ملک به عنوان قاضی مسابقه و در کسوت فردی که آتشنشان است، همه تلاشش را کرد تا فریاد بزند مرد شجاعی است. دو گل قرمزها را آفساید دانست که در مورد یکی شک و تردید وجود دارد و دو پنالتی را برای پرسپولیس نگرفت که باز هم کارشناسان داوری می گویند دست کم روی علیپور مدافع حریف دچار بی احتیاطی شد و قطعا یک پنالتی سوخت.اما این پایان کار داور آتشنشان نبود، او در بحث برانگیز ترین صحنه بازی، درست در دقایق پایانی، برخورد توپ به دستان امرایی را ندید. رای به ادامه بازی داد.همان توپ با اشتباه مجدد ماهینی در عین ناباوری رفت درون دروازه.

خصلت آتشنشانان همین است، نمی خواهند ترسو دیده شوند و چه شجاعتی از این بالاتر که در استادیوم پر از قرمز ، علیه این تیم سوت بزنی؟ البته هیچ تعمدی در اشتباهات تاثیرگذار حاج ملک نبود،او در روز بد ، در جای بد، تصمیمات بدی را گرفت. مقصر اصلی پرواز دو امتیاز را بی انصافی است در اشتباه داور خلاصه کنیم.
پرسپولیس فصل قبل نشان داد تنها راه قهرمانی در لیگ ایران آن است که قوی تر از داور باشی. در بسیاری از بازی های فصل گذشته به گواهی برنامه نود، داوران اشتباهاتی را علیه پرسپولیس داشتند اما تیم برانکو بی اعتنا به این اشتباهات کارش را پیش برد.

بازی با سیاه جامگان طوری دنبال شد که پرسپولیس با یک گل پیش بود و عوض ارسال پاس مسلمان و ربیع خواه برای طارمی و علیپور و منشا، آنها بیشترین پاس رو به عقب را به خلیل زاده و بیراوند دادند. کلید باخت در همین تفکر محتاطانه بود. کشتن وقت. قناعت به حداقل. سالم نگه داشتن ساق پا برای آسیا.
محسن مسلمان در همان بیست دقیقه اول بازی به گونه ای در بازی پنهان شده بود که گزارشگر در طول نیمه نخست چند بار هم اسمش را به میان نیاورد.او هیچ شباهتی به هافبک دونده و شجاع بازی های قبل نداشت. درگیر نمی شد و گویا همه توانش را فریز کرده بود برای بازی با الاهلی. وحید امیری هم دقیقا چنین حالتی را داشت و عدم نفوذ انصاری و ماهینی این انگاره را به اثبات می رساند که از فرماندهی دستور اصلی این بود؛ بازی را با همان حداقل نتیجه نگه دارید و بدون تلفات به آسیا برویم.
تنها این مهدی طارمی بود که برای سبقت از منشا همه توان خود را برای گلزنی به کار بست و برعکس ضعیف ترین بازی ممکن را انجام داد. چون به فکر پیروزی تیم نبود و تنها این سبقت و برنده شدن از دیگر مهاجم این تیم بود که ملکه ذهنش شد.
خودخواهی در همه فوتبال طارمی موج می زد و ثمره این تفکر، از دست دادن یک به یک موقعیت ها بود. همان لحظاتی که کل ورزشگاه منشا را فریاد می زد، مشخص بود طارمی از درون فرو ریخته است. نشان به همان نشان که در دقیقه ۹۲ در صحنه تک به تک بدون کمترین انعطافی فقط یک ضربه بی جان به توپ زد و از فاصله ۲ متری نتوانست دروازه سیاه جامگان را باز کند.
البته دقایق قبلش هم در دو صحنه دیگر با خودخواهی تمام خودش به سمت دروازه شوت زد تا همچنان آقای گل باشد.
مشکل منشا به هیچ عنوان مسلمان و امیری و دیگر هافبک های پاسور تیم نیستند، مشکل بزرگ او خودخواهی تمام قد طارمی است که نمی تواند لحظه ای تصور کند منشا بیشتر از او گل زده است. برای او کویا گلزنی، بیشتر از موفقیت تیمی، اهمیت دارد، نگاهی به ده دقیقه انتهایی بازی همه چیز را افشا می کند و برانکو نشان داده تا امروز هیچ راهکار مناسبی برای رفع این حسد ندارد جز تباه کردن منشا روی نیمکت و حضور بی ثمر و تکراری علیپور درون زمین.
برانکو بار دیگر به سومین گل پرسپولیس مقابل نفت نگاه کند. طارمی در صورتی که منشا را کنار دستش داشت خودش ترجیح داد محکم شوت بزند و شوتش مواج درون دروازه رفت. چون آن توپ گل شد هیچکس از مهاجم پرسپولیس نپرسید چرا در وضعیت نامتعادل ترجیح دادی شوت بزنی تا مهاجم کنار دستی ات را صاحب توپ کنی؟ البته آن توپ بقدری زیبا درون دروازه جا گرفت که اصلا کسی توجهی به اصل موضوع نکرد. اما در بازی با سیاه جامگان خبری از آن شوت زیبا و شانس خوب نبود.
طارمی در دو صحنه می توانست منشا را صاحب موقعیت کند اما حالا واضح است که او اولویتش سبقت از منشاست و حتی به خاطر منافع تیمی هم حاضر نیست فداکاری کند. گریه او در انتهای بازی و فرارش به سوی رختکن بازگو کننده حقایق بسیاری است و بدتر از همه برانکو دست کم تا امروز نشان داده جز تباه کردن منشا و سوزاندن او روی نیمکت هیچ راهکاری برای هماهنگی این دو مهاجم ندارد.

حاج ملک بعنوان داوری که دست کم دو اشتباه تاثیرگذار داشت می تواند بهانه خوبی برای از دست رفتن ۲ امتیاز خانگی باشد اما خود فریبی محض است اگر هواداران پرسپولیس او را مقصر اصلی بدانند. حرف برانکو درست است؛ همانطور که از هواپیما خطای هند امرایی قابل دیدن بود از همان هواپیما هم می شد بازی ضعیف مسلمان ، امیری و طارمی را دید و انفعال سرمربی در حرام کردن منشا ، نعمتی و حتی مصلح که هجومی تر از محمد انصاری است.

از همان هواپیما معلوم بود ماهینی و انصاری به عنوان دو گوش چپ و راست که وظیفه نفوذ و ارسال داشتند روی هم رفته در طول نود دقیقه حتی از یک ارسال سالم هم عاجر ماندند و برانکو فقط نظاره کرد.از هواپیما معلوم بود همه ساق ها را دزدیدند تا مبادا بازی با الاهلی را از دست بدهند. حتی از روی ماه هم می شد خوشه های غرور را در چهره تک تک قرمزها دید. برانکو می خواست با صرف کمترین انرژی پا به حساس ترین بازی اش در آسیا بگذارد اما هم دو امتیاز خانگی را ناباورانه حراج کرد و هم روحیه عالی تیمش را بسادگی تخریب. خوش خیالی است اگر فکر کنید طارمی با روحیه عالی به مصاف الاهلی می رود. او آنقدر کوچک و شکننده شده که تشویق منشا هم اشکش را در می آورد. خوش باوری است اگر تصور کنید که پرسپولیس با این غرور قهرمانی اش را در لیگ دبل می کند و بسادگی به فینال آسیا می رسد.

 

مهدی طاهرخانی – خبرگزاری پارس فوتبال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.