دو مورد استقلال؛ بازی خوانده شده و بازی لو رفته!

درباره استقلال تهران و دیگر تیم های لیگ برتری ؛ چه روز دومی شد این روز دوم لیگ برتر ! چه بازی‌هایی شد بازی‌های روز دوازده و سیزده مرداد ۹۶.  هم پرگل، هم پر از حادثه! هم دیدنی و هم پر از غافلگیری!
۳ بزرگ روز دوم

۱- کار بزرگ از تیم «پارس جنوبی» شهر جم سر زد! کار بزرگتر را از تیم‌های اصفهانی دیدیم! پارس جنوبی در ۳۱ دقیقه از تیم پیکان ۳ بر صفر جلو افتاد! سپاهان با ۴ گلی که خورد و ذوب‌آهن با ۳ گلی که زد شگفتی‌ساز بودن خود را رو کردند! پدیده مشهد نشان داد در سال‌های پیش هم به اندازه کافی اعتماد به نفس و خودباوری نداشت و الا شناگر قابلی است! امسال با پدیده‌ای مواجهیم که قانع و قناعت‌پیشه نیست! تیمی که پس از زدن چک اول، عقب نمی‌کشد! ویژگی و حسن بزرگ پدیده، ذوب‌آهن و پارس جنوبی یک نکته بود: … فرصت‌طلبی و ناخن‌خشکی و بی‌ترحم فشار آوردن!

این هر سه، وقتی حریف را به گوشه رینگ راندند، دست برنداشتند! این هر سه، وقتی حریف را «ناک‌دان» کردند دنبال ناک‌اوت کردن، ضربه‌های دقیق‌تر و ضربه‌های کوبنده‌تری وارد کردند! در این میان سپاهان هم خصلت نوپدیدی از خود به نمایش گذارد: … در کمال آرامش، گل خوردن! در کمال خونسردی، همه چیز را در اختیار تیم مقابل قرار دادن! برای جبران، فاقد اراده و عزم لازم بودن! سپاهان را مثل گسترش فولاد با صفات حرکتی جدیدی دیدن! گل خوردن و دم بر نیاوردن!
تیم آقای کرانچار، ۵ گل‌‌خورده دارد تا بداند چه‌ها ندارد! تیم جناب لوکا خان بوناچیچ ۷ گل‌خورده دارد تا بفهمد که برای تبدیل شدن به تیمی که بود- و حالا دیگر آن تیم نیست- چقدر کمبودهای گوناگون برای خودش جور و فراهم کرده! هم سپاهان و هم گسترش فولاد مایه‌های اندکی هم از دفاع کردن و درست دفاع کردن ندارند!
خودزنی استقلال

۲- درباره استقلال تهران چه باید گفت که حق مطلب را ادا کرده باشیم؟! درباره استقلال انگشت روی کدام نقطه باید گذاشت که کمک‌حال تیم منصوریان باشد؟ تیمی که بازیکن کم ندارد، تیمی که بازیکنان خوبش پرتعدادند اما هنوز تبدیل به یک تیم نشده‌اند!

تیمی که می‌تواند سریع‌ترین بازی را به نمایش بگذارد اما نمی‌گذارد! تیمی که می‌تواند با خودآگاهی بیشتری بازی کند اما نمی‌کند! تیمی که هنوز تیم نیست! از منصوریان فقط یک سؤال داریم: مهدی قائدی با تکنیک دیدنی و با مهارت ستودنی‌اش برای چه وارد زمین شد؟ نحوه بازی با او و دستور بازی با او چه بود؟ آیا حرکات قائدی جوان حکم دوای دردهای حرکتی استقلال را نداشتند؟ آیا قائدی جوان هوای بازی بسته و فاقد انعطاف استقلال را عوض نکرد؟ آیا او به منزله نسیمی خنک ورزشگاه را دلپذیر نکرد؟

استقلال به نوعی در تیمش جمع اضداد راه انداخته است! جپاروف خودش کند بود و بازی‌اش سرعت داشت! شجاعیان از سرعت کافی برخورداری داشت ولی بازی‌اش کند می‌نمود! روزبه چشمی و امید نورافکن هر دو خوبند اما مکمل یکدیگر نمی‌توانند باشند! در استقلال یک عیب اساسی وجود دارد که بخشی از شناسه حرکتی این تیم به حساب می‌آید: … آدرس بازی مهاجمان سرراست نیست! راه بازی کردن با قربانی، با شهباززاده- و سال پیش با کاوه رضایی و محسن کریمی- روشن نیست!

استقلال با یک پاس بلند برای قربانی و با پاس به عقب او، گل آفسایدی می‌زند و دیگر در تمام دقایق پیشین و پسین این حرکت را تکرار نمی‌کند! حتی ورود مجتبی جباری به زمین هم کاری از پیش نمی‌برد! بازی یاران منصوریان کندتر هم می‌شود! آیا همه در مورد تأثیرگذاری جباری- و جپاروف- اشتباه و خوش‌باوری کرده‌ایم؟ بسان منصوریان عمل باید کرد! بی‌سوادی و کم‌سوادی را لعن و نفرین باید کرد! بازی یکنواخت را لعنت باید کرد! باید گفت لعنت بر حرکات کند! لعنت بر دیر حرکت کردن! لعنت بر یارگیری نامناسب! لعنت بر عدم حمایت! لعنت بر سانترهای غلط! لعنت بر جایگیری ناصحیح! لعنت بر بازی الکی! نفرین به حرکات سنگین و ناپیوسته! نفرین بر بازی خوانده شده و لو رفته!
۳- برای استقلال، ۵ امتیاز جا ماندن و عقب افتادن مسئله‌ای نیست! مشروط بر آنکه راه جبران را پیدا کند؛ به شرط آنکه «نقشه راه» را گم نکند! پلان B پیشکش، استقلال در حمله (و در دفاع هم) پلان A لازم دارد! پلانی که ندارد! نقشه‌ای که باید داشته باشد! شاید با آمدن امید ابراهیمی که بازی‌اش با نورافکن و روزبه چشمی هماهنگ و همخوان است!