بولت: منتظر تماس مورینیو هستم

بولت دونده جاماییکایی در آخرین کنفرانس خبری قبل از مسابقات مثل همیشه جذاب بود. خبرنگاران و دست اندرکاران رسانه‌ها حدود ۴۰۰ نفر از گوشه گوشه جهان جای سوزن انداختن در محل کنفرانس را باقی نگذاشته بودند و مصمم بودند سوالشان را از او بپرسند که به شوخی نیمی از مخاطبان را سرزنش کرد به این دلیل که به اندازه کافی از او استقبال نکرده بودند. بولت به اندازه کافی تجربه دارد و بیشتر سوال‌ها برای او آشنا است اما همه را با دقت جواب می‌دهد. پرافتخارترین لحظه او قهرمانی جوانان در سن ۱۵ سالگی در وطن بود و رضایتبخش‌ترین عملکردش در ۲۰۰ متر المپیک پکن ۲۰۰۸ بود چون تمام توان و تمرکز خود را برای به دست آوردن این عنوان صرف کرد در حالی که قبل از آن طلای صدمتر را به دست آورده بود.

بولت توضیح داد درباره اینکه چطور بدنش را سر فرم نگه داشته در طول این مدت و انگیزه‌اش را با بازتعریف اهدافش حفظ کرده. در رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۱۷ لندن که از فردا شروع می‌شود، هدف مشخصی دارد:

چهارمین قهرمانی صدمتر جهان و پنجمین طلای امدادی چهار درصد متر امدادی تا قهرمانی‌های جهانش به عدد ۱۳ برسد به علاوه ۸ مدال طلای المپیک و بعد با دوستانش فوتبال بازی کند و لذت ببرد. بولت گفت: «من آماده ام. می‌دانید اگر در مسابقاتی حاضر شوم از آمادگی خودم اطمینان دارم. من در موناکو ۹۵/۹ ثانیه دویدم و این یعنی در مسیر درست قرار دارم. گام به گام جلورفتن همیشه کمکم کرده و مهم این است که خودم را کنترل کنم. وقت رفتن است؛ برویم.»

استادیوم لندن که در المپیک ۲۰۱۲ افتخارات زیادی را در آن به دست آورده، شنبه شب بعد از فینال صدمتر یک بار دیگر از او تجلیل می‌کند. یک هفته بعد هم او می‌رود و دو و میدانی برترین چهره یک دهه اخیر خود را از دست می‌دهد. در کنفرانس خبری پیام «خداحافظی و تشکر» امثال ساموئل ال جکسون و ادریس البا(بازیگر)، تیری آنری بازیکن سابق تیم ملی فرانسه و ویرات کوهلی کاپیتان تیم کریکت هند به نمایش گذاشته شد و این، جایگاه او را به‌عنوان مشهورترین و تحسین شده‌ترین ستاره ورزش تثبیت می‌کند. بولت که ۳۰ مرداد ۳۱ ساله می‌شود، از این تصاویر به وجد آمده:

«درخشان است که در رشته‌های دیگر به کاری که من کردم و باید بکنم، اهمیت می‌دهند.»

تلویزیون بریتانیا دوشنبه شب فیلم «من بولت هستم» را به نمایش گذاشت و نشان داد چه سختی‌هایی را برای غلبه بر مصدومیت‌ها متحمل شده و چطور انگیزه‌اش را حفظ کرده تا سال به سال روی فرم باشد و برای قهرمانی بجنگد.

اگرچه از فشار مسابقات بزرگ استقبال می‌کند اما بیرون نشستن و تماشاکردن بدون استرس را هم دوست دارد:

«بله، اینکه بیرون بنشینی و بدون هیچ فشاری درباره‌اش حرف بزنی، لذتبخش است. جام جهانی بعدی سرگرم کننده است. می‌تواند سخت باشد چون دو و میدانی از ۱۰ سالگی همه زندگی من بوده اما باید ببینیم زندگی من را کجا می‌برد.»

بولت دوست دارد به این رشته نزدیک بماند و می‌خواهد پستی مثل سفیر دو و میدانی داشته باشد تا جوانان را به این ورزش بکشاند که از نظر او با بحران دو سال قبل دوپینگ روسیه به پایین‌ترین نقطه خود رسیده:

«فکر نمی‌کنم بدتر از این می‌شد. امیدوارم ورزشکاران به این نتیجه برسند که اگر دست از دوپینگ برندارند، این ورزش می‌میرد.»

هواداران و مقامات این رشته برای بولت خیلی دلتنگ می‌شوند اما بیش از همه برای حامی مالی عمده او، پوما خداحافظی‌اش سخت خواهد بود؛ کمپانی آلمانی که بیش از یک دهه او را حمایت کرده در حالی که ورزش تحت سلطه دو کمپانی بزرگ آدیداس و نایکی قرار گرفته‌اند.

پدر و مادر هم آخرین جفت کفش او را هدیه کردند که یکی طلایی و دیگری بنفش بود به مناسبت مدرسه اش، ویلیام کنیب مموریال که در آن مربی کریکتش او را به تیم دو و میدانی معرفی کرد:

«نمی دانستم قرار است رکورددار جهان شوم، هیچ نظری نداشتم. بنابراین تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که با کار سخت به همه چیز می‌رسید.»

بولت این فصل فقط در سه مسابقه شرکت کرده و ماه گذشته به نظر می‌رسید که با مشکل کمر مواجه است اما تاکید دارد همچنان در صدمتر بی رقیب است:

«به دلایلی من شانس کمتری دارم. این چیزی است که تیمم دایما به من می‌گوید و باید خودم را باز هم ثابت کنم اما من مثل همیشه به توانایی هایم اعتماد دارم و وقتی در چنین شرایطی مسابقه بدهم، کسی حریفم نمی‌شود.»

وقتی از بولت سوال شد چه احساسی بعد از فینال صدمتر خواهد داشت، جواب فوق‌العاده‌ای داد:

«شکست ناپذیر. یوسین بولت در این ماده شکست ناپذیر بود. از نظر من این بهترین تیتر خواهد بود: شکست ناپذیر و توقف ناپذیر.»

این جاماییکایی تاکید کرد مرگ تراژدیک دوست نزدیکش، جرمن میسون، برنده مدال نقره المپیک در پرش ارتفاع، به او انگیزه مضاعفی بخشیده. او قرار است در لندن در صدمتر و چهار درصدمتر امدادی مسابقه بدهد که دومی ۲۱ مرداد برگزار می‌شود. طرفدار سرسخت منچستریونایتد در پاسخ به اینکه برنامه‌اش بعد از مسابقات لندن چیست، به شوخی گفت:

«منتظر تماس مورینیو هستم! شاید همان روز فینال. نمی‌دانم چه کنم برای همین است که به سراغ فوتبال می‌روم.»