چاره مقابله با طارمی و مسلمان

جایی که طارمی و مسلمان بی توجه به اهمیت آرامش تیم، شروع به مصاحبه های چالشی کردند. آنها به صرف اینکه بازیکن ثابت تیم هستند بدون هیچ هراسی علیه مدیریت (نه صرفا طاهری) حرف می زنند. از بی پولی می گویند و یک سری حرف های دیگ که بیشتر به انتقام گیری رسانه ای می ماند. آنچه امروز در پرسپولیس می بینم نمونه ای نادر در فوتبال جهان است. بازیکن بی آنکه واهمه ای از تبعات حرف هایش داشته باشد همه اصول باشگاهی و مدیریت را زیر سوال می برد. یعنی از یکجا خیالش جمع است. توهم دارد که او نباشد کار روی زمین می ماند.
بدون تردید این حواشی در صورت امتداد می تواند بهای سنگینی را برای قرمزها داشته باشد. همه بازیکنان ایرانی در مورد مسائل مالی مشکلاتی را با باشگاه های خود دارند اما این سیاه نمایی که زوج مسلمان و طارمی به راه انداختند قطعا ابعاد دیگری را در دل خودش دارد.
اگر برانکو منفعل باشد، طاهری همچنان نظاره گر آنگاه ویروسی که این دو بازیکن به جان تیم انداختند همه گیر می شود. در فوتبال حرفه ای در هر کجای جهان اگر هر بازیکنی بخواهد اینگونه علیه باشگاه موضع بگیرد کمترین هزینه اش، از دست دادن ترکیب اصلی تیم است. با وجود سیامک نعمتی و گادوین منشا و همچنین از راه رسیدن بشار رسن، دست برانکو برای یکسری از تغییرات باز است. امروز باید محسن مسلمان بفهمد بازیکن بی جانشین پرسپولیس نیست.مهدی طارمی هم تصور نکند بدون او هیچ بازیکن دیگری برای گل زدن وجود ندارد.
وظیفه برانکو آرام کردن جو تیمش است. همان آرامشی که بخاطرش رامین رضاییان را قربانی کرد. وظیفه مربی حفظ آرامش تیم است. مسلمان و طارمی این روزها احساس می کنند پرسپولیس بدون آنها نمی تواند کارش را پیش ببرد از این رو در پایان هر بازی به راحتی هر چه دل تنگشان می خواهد را می گویند.شاید حرفشان راست باشد اما هر حرف راستی را نباید هرکجا زد.اینکه ۸۰۰ میلیون گرفتند و ۳۰۰ تای آن مانده؟ آنقدر اهمیت ندارد که میلیون ها ایرانی را شریک چند و چون کیف پول خود کنند. برای مردم جذاب نیست که در حساب این بازیکن عوض فلان میلیون تومان، فلان قدر است.مردمی که بعضا درگیر وام ده میلیونی هستند وقتی می بینند که بازیکن از قراردادش ۸۰۰ میلیون گرفته و مثلا ۴۰۰ تای آن مانده،ته دلشان خالی می شود و می گویند کاش ما هم غم آنها را داشتیم.البته این حقیقت که این پول حق فوتبالیست هاست هیچ جای بحثی نیست اما اصولا بازیکنان ما مناعت طبع ندارند و به راحتی دم از فقر و نداری می زنند آن هم درست در زمانی که ماشین چند صد میلیونی سوار می شوند.مثلا برای بیرانوند عار نیست که حرفش بشود تیتر یک، یک روزنامه که من فقط پول یک کیسه برنج را دارم!
دست برانکو برخلاف فصل قبل حالا باز است.بازیکن حق دارد به دنبال طلبش باشد اما دالان ورزشگاه در پایان بازی، مکان زنده کردن مطالبات نیست. میلیون ها هوادار تنها دغدغه پرسپولیس را دارند و نباید آرامش روانی تیم را قربانی مطالبات مالی خود کنند.
اگر برانکو به سیامک نعمتی اعتماد کند و مسلمان چند بازی را روی نیمکت بنشیند و در آن سو طارمی که بدنسازی نکرده، از کنار دست برانکو روی نیمکت شاهد بازی منشا باشد،آن وقت شاید این زوج پر حاشیه، با واژه آرامش آشنا شوند.
آنها بازی با الاهلی سعودی را گروگان گرفتند و تصور می کنند چون کار باشگاه و مدیریت برای آن بازی حساس گیر است، می توانند هر روز علیه یک نفر مصاحبه کنند.اگر امروز برانکو از ابزار در دستش( ذخیره کردن) استفاده نکند شاید فردا تعداد معترضان به عدد بازیکنان در میدان برسد و دیگر نشود، کاری کرد.

مهدی طاهرخانی – خبرگزاری پارس فوتبال