بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

خاطرات تلخ و شیرین “عادل فردوسی پور” از یورو

نویسنده : خبرگزاری فوتبال ایران
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : جمعه 21 خرداد 1395 | 19:49
فردوسی پور - برنامه 90

عادل فردوسی پور درباره خاطراتش از تاریخ یورو و آرزویش در این دوره نوشته است.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

از یورو خاطرات تلخ و شیرینی دارم؛ از اولین یورویی که یادم می آید تا همه رویاهایی که برای انگلیس محبوبم داشتم و هیچگاه به تحقق نپیوست. اولین یوروی من، یورو ۸۸ بود. هلند با درخشش فن ‌باستن افسانه‌ ای به یک قهرمانی نوبرانه دست یافت. گل فوق ‌العاده مارکو در روز تولد داسایف افسانه ای، قصه فولکلور تاریخ این رقابتهاست. اگر بخواهم یک صحنه خاص را به عنوان خاطره‌ ام از تماشای ۷ یوروی زندگی ‌ام نام ببرم، بدون فکر از همان گل فن ‌باستن در فینال یورو ۸۸ نام می ‌برم.

نمونه این گل کمتر در دنیا یافت شده و می ‌شود هرچند شوچنکو ادعا کرد در بازی رفت فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ سری A بدون هیچ قصدی برای پاس دادن، آن گل زیبا را وارد دروازه بوفون کرد. شاید برای من که علاقه شدیدی به تیم ملی انگلیس دارم، پرسیدن سوالی درباره قهرمان یورو ۲۰۱۶، جوابی هوادارمآبانه داشته باشد اما تیم هاجسون چون امسال جوان است و بار توقعات کمتری را به دوش می ‌کشد، می ‌تواند در غافلگیری محض قهرمان شود. به هر حال آنها تیمی جوان و سرشار از انگیزه دارند و به نظرم نوبتی هم که باشد، نوبت قهرمانی سه ‌شیرهاست! بله، می ‌دانم که انگلیس در یورو سابقه خرابی دارد و تاکنون در هیچیک از یوروهای برگزار شده در خارج از خاک خود حتی به نیمه ‌نهایی هم نرسیده، با این حال ظاهرا ماجرا یک فرق اساسی با همه «فرق دارد»های نافرجام قبلی در تورنمنت‌ های پس از جام ‌جهانی ۱۹۶۶ دارد. خیلی دوست دارم بیشتر بازیهای آنها در یورو ۲۰۱۶ را گزارش کنم و بی‌ گمان بیش از همه مایلم گزارشگر بازی ولز و انگلیس باشم؛ یک نبرد ناب تمام بریتانیایی که برای اولین بار در تاریخ یک تورنمنت مهم صورت می‌ گیرد. ولز با ستاره ‌های در اوجش، آزمون جدی مردان هاجسون خواهد بود. امیدوارم این گزارش آرمانی برای خودم را از دست ندهم. به نظرم اگر دو تیم از تمام ظرفیت ‌های خود استفاده کنند، رقابتی جذاب ‌تر از نبرد تمام بریتانیایی قبلی یورو بین انگلیس و اسکاتلند در سال ۱۹۹۶ شکل می ‌گیرد. از گزارش حرف زدم. به نظر خودم، بهترین رقابت یورو که گزارشش به من محول شد، فینال عجیب و غریب یورو ۲۰۰۰ بود. فرانسه با گل دقیقه ۹۰ و nام ویلتورد جام را از دستان ایتالیای مدعی درآورد تا گل تماما رمی لاجوردی‌ ( حاصل همکاری توتی، تومازی و دل ‌وکیو) پرپر شود. از گزارش خودم در آن فینال جالب راضی هستم. در روتردام یک نبرد کلاسیک شکل گرفت و من هم راوی بخشی از داستانی بودم. شاید به سختی در فینال ‌های ۵۰ سال آینده تورنمنت‌ های بزرگ، اتفاقات آن دوره یورو دوباره رخ دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.