قهرمان جام حذفی، در تکاپوی تمدید پروانه باشگاه
نفت تهران و تلاش برای تمدید پروانه باشگاه؛ جدال با علی دایی و فدراسیون؛ کوچ بازیکنان
حاصل قهرمانی برای نفت تهران نه جشن شادی چند هفتهای بود و نه پاداشهای چند صد میلیونی.
حاصل قهرمانی برای نفت تهران نه جشن شادی چند هفتهای بود و نه پاداشهای چند صد میلیونی.
به جمعبندی نرسیدن فدراسیون فوتبال، تصمیمهای بی سابقه اداره مالیات و بالاخره ادامه جدال علی دایی با نفت تهران دست به دست هم داده تا مشکلات نفتیها پیچیدهتر از هر کلاف سردرگمی شود.
به خاطر همین شرایط خاص است که نفت، تنها تیمی است که هنوز سرمربیاش را نشناخته و هر روز شاهد جدایی بازیکنانی است که با فسخ یکطرفه به تیمهای دیگر میروند.
به این بهانه که باشگاه نفت تهران نتوانسته سقف پرداخت ۵۰ درصدی مبلغ قراردادشان را پر کند. فدراسیون فوتبال هم هیچ توضیح شفاف و مشخصی درباره قانونی که در این رابطه وجود دارد، ارائه نمیدهد و همین موضوع باعث شده بازیکنانی که هنوز با نفت تهران قرارداد دارند، به سایپا، استقلال خوزستان و سپیدرود بپیوندند.
حاصل قهرمانی برای نفت تهران، نه جشن شادی چند هفتهای بود و نه پاداشهای چند صد میلیونی. حاصل، هجوم تیمهایی بود که به بهانه مشکلات مالکیت این باشگاه، برای گرفتن جایگاه نفت پا پیش میگذاشتند.
به همین خاطر بود که خیلی زود بحث انتقال امتیاز نفت تهران به صبا مطرح شد و صباییها که به لیگ یک سقوط کرده بودند، امیدوار به خرید امتیاز لیگ برتری نفت بودند.
از سوی دیگر هم ذوبیها بودند که بدشان نمیآمد با انتقال امتیاز نفت، سهمیه آسیایی را مال خود کنند. جو ایجاد شده ناشی از همین کشمکشها بود که خواه ناخواه فشارهایی از سوی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ را برای نفت تهران در پی داشت.
حالا چاره کار پیش از هرچیز تعیین تکلیف مالکیت باشگاه بود که در دستور کار مسوولان باشگاه قرارگرفت و بعد از چند جلسه به سرانجام رسید.
این اما پایان مشکلات نفت نبود چون اداره دارایی در اقدام بی سابقه ای، نامهای را به اداره ورزش و جوانان استان تهران ارسال و پروانه فعالیت باشگاه نفت تهران را باطل میکند.
دلیلش هم بدهی ۶ میلیارد و ۴۰۰ میلیونی این باشگاه به اداره مالیات عنوان میشود.
آن هم در حالی که در همین زمان یا دورههای گذشته باشگاههای دیگری چون پرسپولیس و استقلال بدهیهایی به مراتب سنگینتر از این به اداره مالیات داشتهاند و پروانه شان باطل نشده است.
همین موضوع باعث شد که مأموریت بعدی نفتیها آغاز اقداماتی برای تمدید پروانه فعالیت باشگاه نفت باشد.
مشکل بعدی اما این است که نفتیها در گیرو دار این مشکلات، شاهد جدایی بازیکنان خود و پیوستن آنها به تیمهای دیگر هستند.
آن هم با این استدلال که باشگاه کمتر از ۵۰ درصد از مبلغ قرارداد این بازیکنان را پرداخت کرده است.
علیاری، اسدی و دانشگر را علی دایی با خود به سایپا برده و توحید غلامی به سپیدرود پیوسته.
جالبتر اینکه استقلال خوزستانی که خود بابت جدایی بازیکنانش به همین دلیل مشابه از آن شاکی است، در همین شرایط عباس بوعذار را از نفت گرفته و با او قرارداد بسته است.
از طرف دیگر باشگاه نفت اعلام کرده که حساب بانکی این بازیکنان از سوی اداره مالیات مسدود شده و باشگاه نتوانسته مبالغ مورد نظر را به حساب آنها واریز کند.
ضمن اینکه یکی از این بازیکنان هم شماره حساب اشتباه را به باشگاه داده بوده. به همین خاطر مسوولان باشگاه نفت، مدارک لازم در این رابطه به همراه بندی که این بازیکنان در قرارداد خود داشته و مانع از جدایی شان میشده را آماده کردهاند تا به کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال ارائه دهند. به امید اینکه بتوانند این بازیکنان را به نفت بازگردانند.
مشکل اصلی اما از جایی شروع میشود که حتی خود فدراسیون فوتبال هم موضع مشخصی درباره بازیکنانی طلبکار و باشگاههای بدهکار ندارد. از یک سو سعید فتاحی، رییس سازمان لیگ در مصاحبه با یکی از خبرگزاریها اعلام میکند که قانون درباره مجوز فسخ یکطرفه قرارداد بازیکنانی که کمتر از ۵۰ درصد از مبلغ قرارداد خود را دریافت کرده اند، تعلیق شده است.
از طرف دیگر وثوق احمدی، رییس کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان فدراسیون فوتبال در مصاحبه با خبرگزاری دیگری تأکید دارد که این قانون تعلیق نشده.
در واقع حتی خود فدراسیون هم در این رابطه هنوز به جمع بندی نهایی نرسیده و همین موضوع کار رسیدگی به پرونده نفت را پیچیدهتر میکند.
چرا که اگر این بازیکنان به اجبار بخواهند به نفت بازگردند، شاید آنطور که باید و شاید برای این تیم بازدهی لازم را نداشته باشند.
از طرفی هم اگر نفت تهران به راحتی اجازه جدایی شان را بدهد، چطور میتواند جای خالی شان را پر کند و با ناهماهنگیهای بجا مانده از این تغییرات وسیع چه میتواند بکند؟