یا حالا یا هیچ وقت ؛ مروری بر وضعیت سه شیرها در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶

«یا حالا یا هیچ وقت» این همان استعاره کلیشه‌ای رسانه‌های انگلیسی در توصیف شرایط سه شیرها در آستانه هر تورنمنت بزرگی است. تیمی که به غیر از جام جهانی ۶۶ تا امروز دستش از جام و موفقیت کوتاه مانده و در آستانه هر تورنمنت بزرگی رسانه‌های انگلیسی با استناد به حضور ستاره‌های ریز و درشت در ترکیب سه شیرها استعاره حماسی فوق را به کار می‌برند. استعاره‌ای که از فرط تکرار حالا بدل به یک هجو شده که کسی برای آن تره هم خورد نمی‌کند.
این بار اما داستان با همیشه تفاوت دارد. تفاوتی که نشانه‌های آن را باید در لیگ جزیره دید. آنجا که تیم اعجاب انگیز لستر با مشتی ستاره کوچک همه غول‌ها را سرنگون کرد و به جام چنگ زد تا عصری تازه در فوتبال انگلیس آغاز شود. عصری که در آن معیارها و اعتقادات سابق فرو ریخت و تابوهای سابق را یکسره پا در هوا نشان داد. با قهرمانی حیرت انگیز لستر فلسفه‌های کلیشه‌ای جملگی رنگ باختند تا جریانی تازه در فوتبال انگلیس آغاز شود. جریانی که حالا به فوتبال ملی نیز تعمیم یافته و نشانه‌های آن را می‌توان در جمع سه شیرها دید.
آنجا که روی هاجسون به عنوان یک مربی سنتی و محافظه کار همه باورهای سابق را کنار می‌گذارد و پیله سابق را پاره کرده و با اقتدا به شاهکار پسران رانیری، مسیری دیگر را برمی‌گزیند. مسیری متفاوت با همه روزهای دور و نزدیک. مسیری که به انقلاب سفید تنه می‌زند. او انقلاب را از نفرات آغاز کرده. آنجا که ستاره‌های پا به سن گذاشته اما پرطرفدار را کنار گذاشته و به جای آنها جوانان باانگیزه و باطراوتی را به تیم ملی دعوت کرده که یادآور الگوی لستر است. راس بارکلی، دله علی، آدام لالانا، جک ویلشر، رحیم استرلینگ، هری کین، مارکوس راشفورد، جیمی واردی و… حالا ستاره‌های انگلیس هستند تا سه شیرها را جوانتر و جنگجوتر از همیشه ببینیم.
ماجراجویی هاجسون به همین جا ختم نمی‌شود. حضور ۵ مهاجم در جمع مسافران نهایی فرانسه، نشان دهنده یک استحاله جالب در سلول‌های خاکستری پیرمرد انگلیسی است. هری کین، مارکوس راشفورد، وین رونی، دنی استوریج و جیمی واردی مهاجمان حاضر در اردوی انگلیس هستند؛ یک ترکیب هیجان انگیز و جذاب که بی تردید تهاجمی‌ترین ترکیب انگلیس در تمام این سال هاست. آنچه نشان می‌دهد هاجسون برای کارزار یورو چه نقشه‌هایی در سر دارد و می‌خواهد تفکرات تدافعی فسیل شده سال‌های اخیر را یک جا با انگاره‌های پرشور تهاجمی تاخت بزند.
ترکیب لبالب از جوانان باطراوت و انرژیک در کنار کلونی مهاجمان حاضر در اردو به ما این امیدواری را می‌دهد که در فرانسه انگلیسی متفاوت از همیشه را ببینیم. یک انگلیس جوان، پرشور و البته تهاجمی. تیمی که با پشتوانه قهرمانی لستر برای خود هر غیرممکنی را در دسترس و ممکن می‌داند. تیمی که شاید این بار به آن استعاره معروف کلیشه‌ای هاشور واقعیت بزند؛ یک جام سیمین که در همین نزدیکی‌هاست و «حالا» از راه می‌رسد.

نگاه کارشناس
«روی هاجسون» سرمربی انگلیس با معماهایی در خط میانی تیمش مواجه است، بخصوص که جک ویلشر و جوردن هندرسون به رغم رهایی از مصدومیت‌های مزمن اخیرشان فاقد آمادگی مسابقه‌ای هستند. در شرایط فعلی هاجسون احتمالا وین‌رونی را عقب‌تر می‌کشد تا در بازیسازی بیشتر مشارکت کند. رحیم استرلینگ که با کلی سروصدا از لیورپول به منچسترسیتی رفت پس از گذراندن فصلی متوسط در «سیتی» شاید‌ جایی در ترکیب دلخواه هاجسون نیابد، غیبت دنی ولبک که هاجسون به او اعتقاد زیادی دارد در عین فیکس‌تر کردن جیمی واردی و هری کین، شاید کمکی کوچک به استرلینگ هم به حساب آید. هاجسون در ادامه جوانگرایی‌هایش دانیل استاریج و مارکوس راشفورد را نیز دعوت کرده و راشفورد منچستریونایتدی ۱۸ سال بیشتر ندارد. با این حال هری کین تاتنهامی و چپ پا احتمالا انتخاب نخست هاجسون برای نوک حمله خواهد بود.