داستان سرمربیان استقلال طی سه دهه اخیر داستان عجیبی است

علیرضا منصوریان چهره‌ای است که قطعا از حمایت هواداران استقلال هم برخوردار است و پیش‌بینی می‌شود مشکلی از بابت سکوها در تیم جدیدش نداشته باشد اما داستان سرمربیان استقلال طی سه دهه اخیر داستان عجیبی است.

اگر بخواهیم مردان اول نیمکت استقلال در هر دهه را به‌طور جداگانه بررسی کنیم به آمار عجیبی دست پیدا می‌کنیم؛ آماری که نشان از دست به دست شدن این نیمکت بین تعدادی محدود از سرمربیان داشته است. اگر بحث حضور سرمربیان خارجی را کنار بگذاریم، متوجه می‌شویم که نقش اول نیمکت آبی‌ها در دهه ۶۰ منصور پورحیدری بوده است و در معدود دورانی این نیمکت به مردان دیگری مثل شادروان غلامحسین مظلومی هم رسیده که البته کوتاه بوده است.

دوران مربیگری پورحیدری تا اواسط دهه ۷۰ هم ادامه داشت و آن زمان بود که مرحوم ناصر حجازی هم به این چرخه اضافه شد، هرچند در مقطعی پورحیدری بار دیگر جای حجازی را گرفت. داستان سرمربیان استقلال از اوایل دهه ۸۰ به بعد جالب‌تر شده است. وقتی باشگاه استقلال به قصد جوانگرایی، امیر قلعه‌نویی را به‌عنوان مرد اول نیمکت برگزید، مزد جسارتش را گرفت و چند قهرمانی به دست آورد، اما نکته اینجاست که نگاهی به تغییر و تحولات نیمکت استقلال بعد از انتخاب قلعه‌نویی، فقط ما را به دو چهره دیگر می‌رساند؛ صمد مرفاوی و پرویز مظلومی. این چرخه طی ۱۵ سال اخیر گشته و گشته و نیمکت آبی بارها بین این سه سرمربی دست به دست شده است مگر در مقطعی کوتاه که فیروز کریمی هدایت استقلال را برعهده داشت.

اما حالا داستان جدیدی در استقلال رقم خورده است. نیکمت آبی‌ها بالاخره از انحصار مثلث قلعه‌نویی، مظلومی و مرفاوی خارج شد و علیرضا منصوریان به‌عنوان ضلع چهارم به این مجموعه اضافه شد.

قطعا ستاره سال‌های دور استقلال خوب می‌داند که برای محکم کوبیدن میخش برابر این مثلث، به مقامی غیر از قهرمانی در یکی از دو جام داخلی احتیاج ندارد.

آیا چهره جدید چرخه مربیان استقلال خواهد توانست با عملکرد خوبش ذهن علاقه‌مندان و مدیران استقلال را از توجه به مثلث چهره‌های تکراری نیمکت آبی‌پوشان منحرف کند یا نه؟

پایان دوران مثلث تکراری نیمکت آبی‌ها

علیرضا منصوریان چهره‌ای است که قطعا از حمایت هواداران استقلال هم برخوردار است و پیش‌بینی می‌شود مشکلی از بابت سکوها در تیم جدیدش نداشته باشد اما داستان سرمربیان استقلال طی سه دهه اخیر داستان عجیبی است.