کی روش با تغییراتش در ترکیب تیم ملی 6 امتیاز گرفت

تیم ملی ما با کارلوس کی روش باز هم تغییر تاکتیک و سیستم داد در دو بازی با قطر و چین تیم ملی با روشی بازی کرد که به نظر می آید راه کار تازه کی روش و اتاق فکر تیم ملی برای بازی های آینده در کنار روش ها و سیستم های قبلی است   نگاهی به این سیستم ها می افکنیم

تیم ملی ما در بازی در برابر کره جنوبی و ازبکستان دست به تغییر سیستم خود از ۱-۳-۲-۴ به ۱-۴-۱-۴ زد روشی که با چهار مدافع تقریبا ثابت و استفاده از عزت الهی در جلوی آنها و استفاده از یک خط هافبک ۴ نفره در جلوی عزت الهی با حضور جهان بخش در راست و امیری در چپ و استفاده از مردانی چون دژاگه و حاج صفی در میانه میدان که گاه به گاهی شجاعی هم به آنها اضافه می شد و به نظر می رسید سیستم ۱-۴-۱-۴ سیستم پیاه تیم ملی ما است اما تیم ملی در این دو بازی تغییراتی در همه خطوط داد

۱/ خط دفاع

تیم ملی ما در بازی با قطر از یک زوج حاضر در لیگ ستارگان قطر استفاده کرد علت مشخص بود آشنائی منتظری و پور علی گنجی با جو و بازیکنان قطر بود از طرفی در دفاع راست کی روش اعتماد به همکارش در لیگ ایران یعنی برانکو کرد و رضائیان را که مدتها بود در ترکیب تیم پرسپولیس غایب بود و یا در دفاع راست بازی نمی کرد را به بازی نگرفت و از غفوری بهره گرفت مدافع چپ هم میلاد محمدی بود این ترکیب در بازی با قطر گل نخورد پس در بازی با چین هم به میدان آمد هرچند مصدومیت حسینی هم در این مسئله بی تاثیر نبود

۲/ خط هافبک و مهاجم

در بازی با قطر عزت الهی در جلوی خط دفاعی ما بود در جلوی عزت الهی با یک مثلث مواجه می شدیم و طارمی از چپ و حاج صفی در نقطه تقریبا میانه زمین و جهان بخش از راست بازی می کردند قرار بود که طارمی و جهان بخش توپها را از کناره ها با کمک دو مدافع کناری ما به جلو بیاورند و عزت الهی و حاج صفی مراقب ضد حمله بوده و از طرفی شوت زن هم باشند در جلوی این ترکیب سه نفره انصاری فرد و در جلوی او آزمون بازی می کرد آرایش ۱-۱-۳-۱-۴ بود در بازی با چین این روش با تغییراتی انجام شد   با تغییر بازیکنان تکرار شد یعنی بجای عزت الهی میدان به امید ابراهیمی سپرده و عزت الهی جلوی او آمد یعنی قوچان نژاد نزدیک ترین مرد ایران به دروازه حریف بود جهانبخش از راست و طارمی از چپ و شجاعی در میانه میدان به کار گرفته شد عزت الهی کمی عقب تر بازی می کرد و پشت او ابراهیمی بود یعنی آرایش ۱-۳-۱-۱-۴ شد که باز هم نقشه مشخص بود باید مدافعین کناری به طارمی و جهان بخش کمک می کردند و شجاعی کاری را بکند که دژاگه متخصص آن است تیم ملی ایران در این دو بازی پر فروغ نبود زیرا با سیستم جدید تری بازی می کرد ضمن این که شاید هماهنگی رضائیان و جهانبخش و امیری و میلاد محمدی در بازی های قبل می توانست کمک بهتری برای نقشه های تهاجمی کند همکاری های در کناره زمین خیلی در فاز هجومی خوب نبود اما در فاز تدافعی دستور کی روش مشخص است از دست ندادن توپ در نیمه خودی

یعنی شاید سیستم ۱-۱-۳-۱-۴ بازی با قطر با حضور طارمی و قوچان نژاد و در پشت سرشان امیری از چپ و جهانبخش از راست موثر تر بود ضمن این که تیم ملی هر چند شجاعی را در میدان داشت اما یک مغز تکنیکی و متفکر و جوان تر و آماده تر در میانه میدان می توانست موثر تر باشد .

تورج عاطف – اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال