نگاهی به رفتار خداداد عزیزی

حکایت این روزهای خداداد عزیزی

خدا رحمت کند مادر بزرگم را همیشه بالاترین دعائی که می کرد این بود ” خوش عاقبت بشی ” معنی این دعا را در روزگاران کودکی نمی دانستم بعدها ضرب المثلی را شنیدم که می گفتم آن کس که باد بکارد طوفان درو خواهد کرد و براستی این چنین بوده و هست و خواهد بود.

غرض از این مقدمه طولانی حکایت های این روزهای خداداد عزیزی است مردی که کت می کند و تیمش را بیرون می آورد و در استادیوم غدیر اهواز نسق کشی می کند و بعد سر انجام به یکی از چهره های جوان این روزگار فوتبال ما یعنی بختیار رحمانی می گوید وقتی که من در اوج بودم تو خاک بازی می کردی و از پیشکسوت و احترام به سپیدی موی سخن می گوید براستی زمان چه زود می گذرد این خداداد عزیزی است که چنین می گوید ؟

به یاد داریم او چه رفتاری با مرحوم رنجبر داشت؟ رنجبر کاپیتان و سرمربی و مدیر تیم های ملی که به او لقب رئیس را داده بودند روزگاری به خداداد گفت او یک عمر نان گلی را می خورد که به استرالیا زد مرحوم رنجبر همان کرمانشاهی مشهور فوتبال ما هیچگاه احترامی از این جوان جویای نام خراسانی ندید و براستی آن روزگار که رنجبر در اوج بود خدادادی را خدا به خانواده اش هم نداده بود.

بعد از رنجبر رفتارهای خداداد عزیزی را با آقای فوتبال مان یعنی آقا جلال طالبی در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه دیدیم آقا جلال با همان متانت و ادب و انسانیتش مجبور بود که رفتارهای خداداد را تحمل کند بی احترامی و آن تعویض جنجالی که در بازی قرن با آمریکا شد خداداد در آن روزگار هیچگاه نشنید که در روزگار اوج آقا جلال او حتی روی خاک هم نبود اما روزگار گذشت و خداداد را دیدیم او هیچ کجا آرام نبود دعوا و کتک کاری او را با مدیر عامل باشگاه اسبق پاس در کنارزمین یاد داریم ؟ دعواهای او با همایون خان شاهرخی و مصطفی دنیزلی و چیرو بلاژویچ و جنجال هایش در کلن و آمریکا از او چهره ای ساخت که براحتی می توانست گل این غزال تیزپا را به استرالیا از خاطره ها بزداید روزگار گذشت خداداد هیچگاه نمی توانست مربی خوبی باشد چون شخصیت آموزگاری و استادی را ندارد او از یاد برده که با سر مربی تیم ملی ایران بلاژویچ بخاطر شماره پیراهن درگیر شد او از یاد برده که چگونه رفتارهائی در تمامی طول سالهای بازیگری اش داشت آیا کسی خداداد آرام و منطقی و کسی که به پیش کسوت احترام می گذارد را حتی لحظه ای به یاد دارد ؟ خداداد باید آن سالها یاد می گرفت که بزرگانی چون آقا جلال طالبی و زنده یاد منصور پورحیدری و همایون خان شاهرخی … هیچگاه نه کتی می کنند و نه تیمی بیرون می کشند و نه به بازیکن نسل جوان این گونه پر خاش می کنند و به او می گویند تو خاک بازی می کردی خداداد معلم نیست او نمی داند که برخورد صحیح و دیسیپلین و انضباط فردی و روانشناسی و جامعه شناسی و اصالت چیست او همواره غرق است در همان گلی که به استرالیا زده است و فوتبال ما به او فرصتهای بی شمار داد بخاطر همان گلی که جاودانه شد فوتبال ما یاد نگرفته است که یاد بدهد فوتبال ما مردانی را که نجیب هستند و می توانند الگو باشند و ادب و متانت را اولین اصل برای مربیگری می دانند را براحتی گوشه نشین می کند آقا جلال طالبی یکی از این مردان است.

ای کاش غزال تیزپای فوتبال ما گذشته را فراموش نمی کرد. ای کاش ..‌‌.

مقاله ای از تورج عاتف | خبرگزاری پارس فوتبال