صحبت های مادر علیرضا جهانبخش از مبارزه با بیماری سخت تا علاقمندی به فوتبال

علیرضا جهانبخش ستاره ملی پوش تیم آلکمار هلند سال ۲۰۱۷ را فوق العاده آغاز کرده است. او در ترکیب تیمش هر هفته جایی بهتر پیدا می کند. حال خوب علیرضا جهانبخش در این روزها یک دلیل دیگر هم دارد. پدر و مادر او مدتی است در کنارش هستند و با هم در هلند زندگی می کنند. در همین رابطه گفت و گویی متفاوت و شاید احساسی با سرکار خانم طاره مهرگان فرد مادر علیرضا جهانبخش داشتیم و از روزهای سخت پایانی سال ۲۰۱۶ و دوران سخت بیماری و جراحی و همچنین روزهای خوب ۲۰۱۷ در کنار علیرضا صحبت کردیم که در ادامه متن این گفت و گوی متفاوت را می خوانید:

*خانم جهانبخش، دوران سختی را پشت سر گذاشتید. از روزهایی بگویید که متوجه بیماری تان شدید…

همه چیز با یک سر درد ساده شروع شد که کم کم شدت گرفت. وقتی متوجه شدم که این سر درد قطع نمی شود. به یکی از دکترهای متخصص محل زندگی مان یعنی قزوین رفتیم و بعد از اسکن و ام آر ای مشکوک شدند. ۱۰ روز در بیمارستان بودم و بعد نظر قطعی دادند که تومور مغزی دارم.

*چه زمانی به علیرضا خبر دادید و چه کسی این کار را کرد؟

علیرضا در آن زمان دوران پر فشاری را می گذراند. چند بازی مهم داشتند و ما نمی خواستیم در ابتدا او متوجه شود. اما وقتی همه چیز قطعی شد آقای هاشمی مقدم زحمت کشیدند و این مساله را با او در میان گذاشتند. بعد باهم تماس گرفتیم و خودمان هم به او گفتیم.

*واکنش علیرضا چه بود؟

علیرضا خیلی ناراحت شد. مقداری شوکه هم شده بود. سریعا می خواست به ایران بیاید. در آن زمان تیم ملی باید با سوریه بازی می کرد که علیرضا با اجازه ای که گرفت به جای اینکه همراه تیم ملی به مالزی برود به ایران آمد تا من را از نزدیک ببیند. بعد از ملاقات من به اردوی تیم ملی ملحق شد اما رفت که بعد از آن کارهای انتقالم به هلند را ترتیب دهد. بعد از حدود دو هفته ما به هلند رفتیم. یک هفته آنجا بستری بودم و سپس راهی هانوفر آلمان شدم.

*به المان رفتید و زیر نظر پروفسور سمیعی تحت عمل جراحی قرار گرفتید و خدا را شکر بهبود پیدا کردید.

بله. درست است. نزد پروفسور سمیعی رفتیم. خدا را شکر همه چیز در آن جا عالی بود. از امکانات تا رفتار پرسنل. از دکتر سمیعی هم تشکر می کنم که همه جوره کنار ما بودند و رسیدگی اوضاع را در اختیار داشتند. واقعا از ایشان تشکر می کنم. انسان فوق العاده خوبی بودند.

*الان هم که پیش علیرضا هستید…

معمولا هر سال تقریبا دو بار به اینجا می آییم و حدود دوماه کنار علیرضا هستیم. خوشحالم که دوباره کل خانواده در کنار هم جمع هستیم.

*شما اهل داماش هستید. منطقه ای که بسیار خوش آب و هواست. هلند هم به سرزمین گل معروف است. شما زندگی در کجا را ترجیح می دهید؟

اینجا هم مثل داماش است. آب و هوای خوبی دارد. اینجا آرامش بیشتری دارم و خلوت تر هم هست. سوال سختی است اما من هلند با علیرضا را به داماش بی علیرضا ترجیح می دهم.

*معمولا مادر ها و کلا خانم ها زیاد فوتبالی نیستند و علاقه ای ندارند. شما چطور؟

اتفاقا من خیلی فوتبالی هستم و به شدت بازی های علیرضا را دنبال می کنم. علیرضا از بچگی دنبال فوتبال بود و من هم خود به خود علاقمند شدم. با پدر علیرضا باز یها را تماشا می کنیم.

*شده که به علیرضا جهانبخش انتقاد هم بکنید؟

بله. من معمولا انتقادهایم اخلاقی است. مثلا وقتی خشن بازی می کند می گویم آرام تر بازی کن. یا به داور اعتراض نکن یا مسائلی از این دست. اما پدرش معمولا فنی انتقاد می کند. در مجموع من از پدر علیرضا فوتبالی تر هستم(خنده)

*علیرضا را برای ما تعریف کنید….

علیرضا پسر آرام و مهربانی است. او خیلی به من و پدرش احترام می گذارد. بسیار خانواده دوست به حساب می آید. همیشه وقتی بازی دارد یا می خواهد تمرین می کند با من تماس می گیرد و وقتی هم که پیش او هستم؛ به محض اینکه از تمرین می آید؛ من را صدا می زند.

*علیرضا خیلی آرام است و ما تا کنون عصبانیتش را ندیدیم. اصلا علیرضا از کوره در می رود و اگر اینطور شود چه کار می کند؟

باور کنید که تاکنون عصبانی شدن علیرضا را ندیده ام. او خیلی آرام است. فقط وقتی متوجه شده بود که من دچار بیماری شده ام و زمانی که به ایران آمد خیلی ناراحت بود و عصبانی شده بود که چرا به او زودتر نگفتیم و نگران من بود.

*کلام پایانی…

از شما ممنونم. به نوبه خودم به مردم ایران و خانواده های داغدار، شهادت مظلومانه آتش نشانان را تسلیت می گویم.