برانکو دوست و دشمن را به خوبی شناخته است ؟

برانکو حتی با پیش کشیدن وضعیت کشور سوریه مساوی برابر این کشور جنگ زاده را به سخره گرفت. همه حرف برانکو یک چیز بود؛ با این برنامه اعلام شده و سفر تیم ملی به امارات، اگر پرسپولیس قهرمان لیگ نشد و نمایش خوبی در آسیا نداشت مقصر کی روش و سازمان لیگ هستند.با توجه به اخلاق سرمربی تیم ملی می شود مطمئن بود قطعا کی روش هم این مصاحبه را بی پاسخ نمی گذارد. بی آنکه قصد قضاوت میان این دو را داشته باشیم ، باید نگاهی به وضعیت این روزهای پرسپولیس بیاندازیم تا متوجه شویم چرا برانکو این همه ناراضی است. او فصل قبل در آخرین روز جام را از دست داد و می داند اگر امسال هم خبری از جام نباشد هواداران هیچ بهانه ای را از او قبول نمی کنند. از این رو می خواهد تیمش در بهترین وضعیت ممکن به جنگ با تراکتورسازی که مهمترین رقیبش محسوب می شود ، ادامه دهد.اکبر طاهری درست در روزهایی که می بایست وارد کارزار شود رو به خانه نشینی و انفعال عامدانه آورده تا با این حربه، یک بار برای همیشه تا پایان فصل، ماندنش را در پرسپولیس گارانتی کند و اگر واقعا وزارت خانه تمایلی به این حضور ندارد او از همین حالا بگذارد و برود.حسین هدایتی مثل ابتدای فصل برای خرید بازیکنان پا پیش گذاشته و عنوان می کند وقتی با سروش رفیعی در دفترش قرار می گذارد هیچ خبری از مدیران پرسپولیس برای امضای قرار داد نیست. فاصله قهرمانی و و نایب قهرمانی پرسپولیس در فصل قبل در یک خرید بود. روزی که علیرضا بیرانوند با پای خودش به باشگاه آمد اما دست آخر به بهانه قیمت زیاد، طاهری قید جذب او را زد تا با شاهکارهای تاریخی سوشا مکانی و تنها دو گل خورده بیشتر، یک قهرمانی بخاطر نهایت ۵۰۰ میلیون تومان پولی که قرمزها صرفه جویی کردند از این برود.بدون شک اگر بیرانوند در آن برهه جانشین سوشا می شد پرسپولیس به راحتی تا قبل از بازی پایانی لیگ، قهرمانی اش را مسجل می کرد.

اما اشتباه طاهری که ارزش یک خرید ولو گران را در آن موقیعت درک نکرد، یک جام را پراند. همانطور که در ابتدای همان فصل برانکو با اشتباهی بزرگتر قید سید جلال حسینی را زد به بهانه اینکه او تیم را عقب نگه می دارد. البته برانکو و طاهری هر دو در ابتدای این فصل هر دو اشتباه را جبران کردند و ثمره اش فعلا همین قهرمانی در نیمفصل نخست لیگ شانردهم بوده است.حالا هم برانکو می بیند دو بازیکن مهمش به راحتی به اردوگاه رقیب پیوسته اند و خرید سروش رفیعی که می تواند موازنه قدرت را برقرار سازد هر روز به تاخیر می افتاد. پرسپولیس همچنان بازیکنانش را با اختیار و بی اختیار از دست می دهد و خبری از لیست ورودی نیست. برانکو این انفعال را می بیند. دعوای پنهان بین طاهری و هدایتی و ترکاشوند را می بیند. دست روی دست گذاشتن باشگاه در مورد سروش رفیعی را می بیند اما کاری از دستش ساخته نیست و مجبور است ناگهان به بحث اردوی تیم ملی در امارات بپردازد.بدون شک پرسپولیس بیشتر از سایر تیم ها از اردوهای تیم ملی آسیب می بیند اما این ضرر آنقدر نیست که تیم برانکو را از رسیدن به عنوان قهرمانی دور سازد. همانطور که نیم فصل اول علی رغم این همه تعطیلی، برانکو موفق شد پرسپولیس را قهرمان نیمفصل نخست کند. ولی آنچه موجب نزول قرمزهای تهران می شود عدم تقویت تیم در نیم فصل است. عالیشاه و نورالهی حتی اگر به صورت بازیکن جانشین هم روانه میدان شوند باز هم کمک زیادی را به بالا رفتن کیفیت تراکتورسازی می کنند و تقویت تراکتور به معنی کم شدن شانس قهرمانی پرسپولیس است که علاوه بر لیگ می بایست در یک گروه دشوار به عنوان نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا هم بازی کند.بهتر است برانکو کمی جسارت به خرج دهد و عوض متلک پراکنی به کی رو ش رو راست یک بار با مدیران پرسپولیس صحبت کند و بگوید ارزش جذب بازیکنی مثل سروش رفیعی فراتر از یک خرید معمولی است. بر فرض مثال اگر سروش خرید خوبی هم برای پرسپولیس نباشد و به نیمکت هم تبعید شود باز هم این خرید کمک زیادی را به قهرمانی پرسپولیس می کند چرا که مهمترین بازی ساز مهمترین رقیب را برانکو از آنها گرفته است.ولی سرمربی همیشه محتاط کروات بی آنکه در مورد غیبت های عجیب طاهری، انفعال باشگاه در خرید لیست او حرف بزند می گوید مساوی با کشور جنگ زده به نوعی خجالت آور است. البته فرق ایران و سوریه قطعا کمتر از فاصله پرسپولیس و قشقایی دسته دومی است. بهتر است برانکو عوض بازی با احساسات هواداران و قرار دادن آنها مقابل کی روش، در مورد ضعف های مدیران تیمش حرف بزند. واقعیت را به هواداران بگوید تا مشخص شود چرا یک خرید این همه به درازا انجامیده است.