طارمی عجب فرصت هایی را خراب کرد و صدای هوادارن را بلند کرده است

پنجشنبه‌شب فضای مجازی بار دیگر علیه مهاجم بوشهری بود و در این میان خیلی‌ها با حضور در صفحه این بازیکن، او را به باد انتقاد گرفتند. عده‌ای از کم‌دقتی او گله می‌کنند و برخی وی را فاقد تمرکز و توجه کافی به شمار می‌آورند. در این بین اما، از همه جالب‌تر استدلال کسانی است که می‌گویند طارمی رقیب جدی ندارد و در اثر تضمین بودن حضور ثابتش در ترکیب پرسپولیس، پشتش باد خورده است! این گروه می‌گویند برانکو باید برای چند بازی قید استفاده از طارمی را بزند تا شاید او به خودش بیاید؛ اما آیا واقعا چنین مساله‌ای با منطق حرفه‌ای فوتبال سازگار است؟
اوایل فصل که طارمی تازه از ترکیه به ایران بازگشته بود، برانکو در چند مسابقه او را نیمکت‌نشین کرد. آن روزها خیلی از همین جماعتی که حالا خواهان خروج مهدی از ترکیب اصلی هستند، به شدت به مربی کروات فشار می‌آوردند که هر چه سریع‌تر طارمی را به ارنج برگرداند. نمی‌شود گفت آنها انتظار طارمی دیگری را داشتند؛ چرا که این بازیکن این روزها درست مثل پارسال بازی می‌کند؛ دونده و درخشان است، گل‌های مهمی به ثمر می‌رساند و در عوض موقعیت‌های بسیار بیشتری را از کف می‌دهد. پس این اعتراض‌ها به خاطر چیست؟ راستی کدام یک از منتقدین فعلی اگر واقعا اختیار چیدن ترکیب پرسپولیس را در دست داشتند، طارمی را روی نیمکت می‌نشاندند؟ چرا عادت کرده‌ایم در اوج عصبانیت نظر بدهیم و به آنچه می‌گوییم، یک لحظه هم فکر نکنیم؟

مهدی  جوان است و نیاز به حمایت دارد. او بعد از بازگشت از اردوی تیم ملی، ۹۰دقیقه برابر پیکان دوید و جنگید. از همه مهم‌تر اینکه خود این بازیکن به خوبی می‌داند عادت موقعیت از دست دادنش چقدر بد و زیانبار است، بنابراین همه تلاش خودش را برای رفع این معضل به کار می‌گیرد. در این شرایط فشارهای موجود صرفا سخت‌تر شدن کار طارمی را به دنبال می‌آورد. بگذاریم او کارش را بکند و البته از یاد نبریم که اگر قرار بود طارمی در کنار ویژگی‌های مثبت فعلی‌اش دو برابر بیشتر هم گل بزند، شاید الان «واقعا» در لالیگا بازی می‌کرد!