بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

اولین مصاحبه کاپیتان دوست داشتنی قرمزها پس از خداحافظی

جرارد: استانبول همیشه با من خواهد بود

نویسنده : خبرگزاری فوتبال ایران
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : پنجشنبه 4 آذر 1395 | 18:13
جرارد

استیون جرارد، ستاره سابق لیورپول، در اولین مصاحبه بعد از اعلام بازنشستگی، از دلایلش برای این تصمیم و لحظات و تلخ و شیرینی که در دوران حرفه ای اش داشت، صحبت کرد.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

استیون جرارد کاپیتان دوست داشتنی قرمزها بعد از دو فصل بازی در MLS، سرانجام تصمیم گرفت به دوران حرفه ای اش پایان بدهد و ساعتی پیش رسما اعلام کرد که با دنیای فوتبال خداحافظی می کند. مصاحبه مفصل او بعد از اعلام این خبر را در ادامه بخوانید:

چرا تصمیم به بازنشستگی گرفتی؟

استیون جرارد – در واقع چند دلیل داشت. می دانید که دوران من رو به پایان بود. در این شرایط، بدن تان با شما صحبت می کند. دردها دائمی تر می شود. در طول چند سال گذشته، احساس کردم سرعتم کمتر شده و دیگر نمی توانستم آنطوری که باید، بازی کنم. با گذشت زمان، این برایم ناامید کننده شد. همیشه صحبت های بازیکنان قدیمی را می شنیدم که می گفتند “آنقدر بازی نکن که شرایطت شرم آور بشود.” احساس می کنم خیلی دیر نشده و حالا زمان مناسبی برای بازنشستگی است.

آیا لحظه خاصی بود که این تصمیم را قطعی کرده باشد؟

استیون جرارد – در ۴-۳ ماه اخیر با گلکسی، مصدومیت های زیادی داشتم. دیگر به اندازه همیشه خوب نبودم. بازی ها برایم چالش برانگیزتر شد؛ به ویژه در ارتفاع بالا و دما و رطوبت زیاد. سفر روی کیفیت بازی ام تاثیر می گذاشت. در واقع یک دوره زمانی بود تا یک زمان مشخص. در واقع در ۶ ماه گذشته، دفعات مختلفی بود که با خودم فکر کردم “امروز خوب بازی نکردم.” یا “آن بازیکن از من بهتر بود.” دوست نداشتم این را بگویم؛ بنابراین، اکنون زمان مناسبی بود.

آیا دلت برای فوتبال تنگ می شود؟

استیون جرارد – ۱۰۰ درصد. من از آن دسته آدم هایی هستم که عاشق فوتبالند؛ آنهایی که فوتبال را دوست دارند. من عشق تمرینات روزانه هستم. عاشق مسابقه دادن و همه این ماجراجویی هایی که در طول سال ها داشتم را خیلی دوست داشتم. هر دقیقه از دوران فوتبالم را دوست داشتم و مطمئنم خیلی دلم برایش تنگ می شود.

احساست را از اینکه بازنشسته شدی، بگو.

استیون جرارد – در حال حاضر خیلی احساسات متفاوتی دارم. کمی ناراحت هستم زیرا دیگر نمی توانم بازی کنم. دیگر نمی توانم در رختکن با هم تیمی هایم باشم. دیگر نمی توانم در مقابل آن جمعیت زیاد بازی کنم و آن لحظه های شگفت انگیز را تجربه کنم؛ لحظات اوجی که برای هر فوتبالیستی زیباست. در عین حال، خیلی خوشحال و راضی هستم؛ به خاطر همه دستاوردهایی که هرگز فکر نمی کردم به آنها نزدیک شوم. هنوز به خودم می گویم من یک پسربچه معمولی بودم که دوست داشتم برای تیم شهرم بازی کنم. به آنجا باز خواهم گشت و به خاطر همه اتفاقاتی که برایم رخ داده، شکرگزار هستم.

از لحظات اوج صحبت کردی؛ بهترین لحظه دوران حرفه ای ات، کدام بود؟

استیون جرارد – بی تردید قهرمانی در چمپیونزلیگ در سال ۲۰۰۵. به دست آوردن پنجمین قهرمانی در اروپا برای لیورپول و جامی که برای همیشه با ما خواهد بود. بودن در آن دیدار خودش رویارویی بود اما آن دیدار احتمالا بهترین فینال چمپیونزلیگ تاریخ بود؛ واقعا یک معجزه بود.

نکته زیبا برای من این بود که نقش زیادی در آن بازی داشتم. اینکه کاپیتان تیم بودم، فشار زیادی به من وارد کرد که باعث شد آن بازی را ارائه بدهم. وقتی به عقب برمی گردم، از همه اتفاقاتی که رخ داد، راضی هستم.

لحظات بد زیادی هم تجربه کردم. آن لغزش در دیدار با چلسی که برای مدت طولانی با من خواهد بود. احساسی کاملا متضاد با فینال چمپیونزلیگ. اتفاقی که در دیدار با چلسی رخ داد، مانند یک فاجعه در زندگی ام بود.

تو یکی از معدود بازیکنانی هستی که برای تیم ملی کشورت ۱۰۰ بازی انجام دادی. بهترین لحظه ات با پیراهن انگلیس کی بود؟

استیون جرارد – بهترین لحظه، هر باری است که آن پیراهن را به تن می کنی و نماینده کشورت می شوی. بچه ها و هواداران بارها از من سوال کردند که پوشیدن پیراهن انگلیس چه احساسی دارد. تا زمانی که خودت آن پیراهن را نپوشی، توصیف این احساس دشوار است. نماینده کشور و میلیون مردم کشور شدن، رویای دیگری بود که همیشه با من خواهد بود.

پوشیدن پیراهن انگلیس برای ۱۰۰ بار شگفت انگیز بود. دوران بازی ام برای انگلیس هم مانند خیلی های دیگر، پر فراز و نشیب بود. پیروزی ۵-۱ مقابل آلمان در مونیخ را داشتیمم که فوق العاده بود اما ناکامی در ضربات پنالتی هم بود یا در دوره استیو مک لارن که نتوانستیم به یورو برسیم.

تو زیر نظر مربی های زیادی بازی کردی. کدام مربی بیشترین تاثیر را روی تو داشت؟

استیون جرارد – فکر می کنم کمی بی احترامی است اگر بخواهم فقط از یک نفر نام ببرم. دوست دارم از همه آنها چیزی یاد گرفته باشم. فکر می کنم می توانید از مربیانی که با آنها تفاهم هم ندارید، چیزهایی یاد بگیرید؛ در مورد اینکه آنها چطور شما را مدیریت می کنند. ممکن است احساس کنید دوست دارید این کار را به شکل دیگری انجام بدهید. از نظر تاکتیکی، رافا بنیتس مطمئنا بهترین مربی ای بود که زیر نظرش کار کردم.

بهترین بازیکنی که در کنارش بازی کردی؟

استیون جرارد – لوئیس سوارز؛ با فاصله بهترین بود؛ یک پدیده تمام عیار.

آیا به انگلیس برمی گردی؟

استیون جرارد – قصد دارم پیش خانواده ام برگردم که در لیورپول ساکن هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.