رونالدو: باید از فوتبال تشکر کنم که نگذاشت دزد و خلافکار شوم

برای خیلی‌ها هنوز رونالدو یک بازیکن بیشتر نیست: ورژن برزیلی یا «رونالدو اورجینال». ستاره سال‌های نه چندان دور فوتبال برزیل که علاوه بر شم بالایش در گلزنی و دریبل کردن رقبا، شم خارق‌‌العاده‌ای در کارهای اقتصادی دارد و پول زیادی از این راه به دست ‌آورده است. رونالدو گفت‌وگوی فوق‌‌العاده مفصلی با مجله «سوفوت» داشته که در زیر خلاصه‌ای از این گفت‌وگو را از نظر می‌گذرانید.

* تو گفتی فوتبال مانع این شد که دزد و خلافکار شوی. از این گذشته حالا ثروتمند هستی و همه دنیا هم تو را می‌شناسند. مسیری که طی کردی را چطور می‌بینی؟
باید از فوتبال تشکر کنم که نگذاشت دزد و خلافکار شوم. باید از فوتبال تشکر کنم که تأثیر اجتماعی فوق‌‌العاده زیادی دارد. حداقل در کشور ما که این‌طور است. برزیلی‌ها به صورت قبایلی در اجتماعات بزرگی زندگی می‌کنند که غالباً فقیر و خشونت‌بار هستند. خوشبختانه فوتبال قابلیت بی‌شماری دارد که می‌تواند مردم را از خلافکاری برهاند‌؛ به عنوان یکی از کودکانی که در این‌جور جاها زندگی کرده‌ام رؤیایم این بود که از این مخمصه بیرون بزنم. این کار را هم به لطف فوتبال کردم.

* خب اگر بخواهیم روراست حرف بزنیم باید بگوییم تو این رشته ورزشی را منقلب کردی: هم ژوگو بونیتو (فوتبال زیبا) بازی کردی و هم فوتبال را با بیزینس عجین کردی. اگر قرار باشد خودت بررسی کنی در کدام طرف این دو ماجرا قرار می‌گیری؟
(می‌خندد.‌) من کمی از همه اینها هستم. به صورت پایه‌ای استعداد دارم. استعداد بازی کردن. بعد، هرچه پخته‌تر شدم چیزهای بیشتری آموختم… مثلاً همیشه سعی می‌کردم زبان و فرهنگ کشوری که در آن بازی می‌کنم را یاد بگیرم. به خاطر همین فوتبال یاد گرفتم تا بهترین و سریعترین تصمیم را در هر زمینه‌ای بگیرم. از من فقط یکی در دنیا وجود دارد چون به لطف خدا تمام تصمیماتی که خارج از زمین گرفته‌ام مطابق با انتظاراتم پیش رفته.

* تو در حوزه مارکتینگ به هرحال فعالیت زیادی داشتی و حتی آن زمان که مارکتینگ در فوتبال شکل نگرفته بود گروهی دور و برت بودند که کارهای تجاری‌ات را می‌کردند. آن زمان این‌طور حس می‌شد که گروه مشاورانت برنامه ریخته‌اند تو را مایکل جردن فوتبالی‌ها کنند…
(می‌خندد.‌) نه، این اتفاقات همه به صورت طبیعی پیش رفت… این‌طور فکر شد چون من در گسترش برند نایکی در فوتبال خیلی کار کردم. نایکی برندی قدیمی بود ولی در فوتبال تازه استارت زده بود و شروع کارش با شروع کار من در دنیای حرفه‌ای همراه شد. من یکی از اولین بازیکنان فوتبالی بودم که با آنها قرارداد بستم و در راه پیشرفت‌شان در این زمینه کمک کردم. اولین باری که من به بیورتون (مقر اصلی نایکی) رفته بودم به مایکل جردن برخوردم. او غالباً آنجا می‌آمد تا کارهای برند «ایر جردن» را بررسی کند. خلاصه وقتی به هم رسیدیم من را می‌شناخت چون برگشت و به من گفت: «پس مایکل جردن فوتبالی‌ها تویی؟»

* و تو چه جوابی دادی؟
گفتم خوشبختم! به او گفتم از اینکه توانسته‌ام ببینمش و با او حرف بزنم خوشحالم. البته از تعریف و تمجیدش هم تشکر کردم. هرگز به خودم اجازه ندادم به او بگویم که تو رونالدوی بسکتبالی‌ها هستی! از این گذشته من در بسکتبال افتضاح هستم چون اصلاً کار من نیست (می‌خندد).

* سال ۲۰۰۵ تو بعد از ژان پل دوم و جرج دبلیو بوش، سومین آدم شناخته شده دنیا بودی. جیجی سیمونی، مربی‌ات، در اینتر می‌گفت خارج از زمین فوتبال تو مثل یک زندانی بودی که در شهرتت اسیر شده‌ای. حالا که بازیکن فوتبال نیستی حس می‌کنی آزاد شده‌ای؟
من هیچ وقت فکر نکردم شهرتم زندانی‌ام کرده باشد. زمانی که بازی می‌کردم فقط حواسم به فوتبال بود. از این گذشته زندگی یک فوتبالیست سطح بالا اصلاً زندگی ساده‌ای نیست. ما در طول سال فقط یک ماه وقت آزاد داریم. بعد، مدام تمرین، سفر و مسابقه. هنوز هم بی‌تردید تنها جایی روی کره زمین که بیشتر از هر جای دیگری حضور در آنجا خوشحالم می‌کند زمین فوتبال است.

* تو قبلاً گفته‌ای پولی که از فوتبال می‌گیری این حق را به هواداران می‌دهد که انتقاد کنند. فکر می‌کنی بدون میلون‌ها دلاری که می‌گرفتی، جور دیگری بازی می‌کردی؟
نه… (مکث می‌کند). نه. باز هم همین طوری بازی می‌کردم. پول برای من پاداش لذتی بود که در زمین فوتبال برای بقیه فراهم می‌کردم (لبخند می‌زند).

* نسل فوتبالی شما سرزنده‌تر از نسل کنونی برزیلی‌ها بود. به غیر از نیمار به نظر می‌رسد بقیه برزیلی‌ها، برزیلی بازی نمی‌کنند…
از لحاظ تکنیکی برزیلی‌های قدیمی به مراتب سرتر از برزیلی‌های کنونی بودند… (حرفش را قطع می‌کند و فکر می‌کند). نیمار تنها کسی است که برزیلی بازی می‌کند و سرزنده است. واقعیت این است که نسل کنونی ستاره زیادی ندارد ولی ما حداقل نیمار را داریم. او امید بزرگ ماست.

* رونالدینو در همین فصل پیشنهاد باشگاه لسترسیتی را رد کرد فقط چون می‌خواست در کارناوال شادی برزیلی‌ها حضور داشته باشد! قبلاً هم برزیلی‌های زیادی می‌رفتند و بدون اجازه باشگاه‌شان در این کارناوال‌ها شرکت می‌کردند و به موقع سر تمرین برنمی‌گشتند. برای بازیکنان امروز این موضوع کمرنگ‌تر شده. فکر می‌کنی برزیلی‌های امروزی فوتبال را خیلی جدی گرفته‌اند؟
خب راستش را بخواهید من خیلی به اینکه به این کارناوال‌ها می‌رفتم و به موقع به باشگاه برنمی‌گشتم به خودم افتخار نمی‌کنم. (می‌خندد). ترجیح می‌دادم کمی بیشتر حواسم را به فوتبال می‌دادم. البته فراموش نکنیم این کارناوال‌ها جزئی از فرهنگ برزیلی است. مراسم فوق‌‌العاده مهمی برای مردم است.

* رونالدو، وقتی به ویدئو‌های خودت و کارهایی که در زمین کرده‌ای نگاه می‌کنی به چیزی فکر می‌کنی؟
وقتی به عکس‌ها و فیلم‌ها نگاه می‌کنم کارهایی که کردم و ساعت‌ها وقتی که در تمرین صرف می‌کردم را درست به یاد می‌آورم. اینکه فلان کار حاصل چند ساعت تمرین بوده. کارهایی که در زمین می‌کردم قابل مقایسه با اثری هنری و یا اثری خلاقانه بود.

* وقتی به بازی‌هایت نگاه می‌کنی شده که خودت هم از کاری که کرده‌ای سورپرایز شوی؟
اعتراف می‌کنم دوست دارم بعضی از کارهایم در یوتیوپ را دوباره بازسازی کنم ولی باور کنید حتی یک بار هم از ذهنم نگذشته که به خودم بگویم ببین من چه ستاره‌ای بوده‌ام.

* وقتی توپ زیر پاهایت بود چه اتفاقی در ذهنت می‌افتاد؟
به غیر از مسائل فنی که با گذر زمان و با تمرین بهتر شد بقیه کارها همیشه ذاتی و غریزی بودند.

* روبرتو باجو می‌گوید وقتی در محوطه جریمه رقیب بوده انگار همه چیز برایش صحنه آهسته می‌شده و می‌توانسته گلزنی کند. برای تو هم همین‌‌‌طور بوده؟
(لبخند می‌زند) بر عکس، من همیشه فکر می‌کردم دو تا شیر پشت‌ سرم می‌دوند و من برای اینکه خورده نشوم مجبور بودم هرچه زودتر کار را تمام کنم.

* از آن شیرها می‌ترسیدی؟
نه راستش. فقط می‌خواستم بهتر از آنها باشم.

رونالدو: از من فقط یکی در دنیا وجود دارد

برای خیلی‌ها هنوز رونالدو یک بازیکن بیشتر نیست: ورژن برزیلی یا «رونالدو اورجینال». ستاره سال‌های نه چندان دور فوتبال برزیل که علاوه بر شم بالایش در گلزنی و دریبل کردن رقبا، شم خارق‌‌العاده‌ای در کارهای اقتصادی دارد و پول زیادی از این راه به دست ‌آورده است. رونالدو گفت‌وگوی فوق‌‌العاده مفصلی با مجله «سوفوت» داشته که در زیر خلاصه‌ای از این گفت‌وگو را از نظر می‌گذرانید.