جلالی: بازگو کننده های فساد بزرگترین قربانیان این معرکه بوده اند!

مجید جلالی در تازه ترین یادداشت خود درباره تجارب خود در دنیای مربیگری توضیحاتی داده است و پرسش هایی درباره پرونده فساد در فوتبال مطرح کرد.

این مطلب را می خوانید:

سالها پیش وقتی احساسات پر شورتری نسبت به فوتبال و مسائل آن داشتم ، دراین فکر بودم که چگونه می توانم به آن کمک نمایم. به درون و عمق مسائل حاشیه ای و پنهان فوتبال پی برده بودم.

میدانستم که در آینده بیشترین ضربه را از این ناحیه خواهد خورد ، ولی اینکه چطور در مقابل این پدیده مخرب می توان سدی ایجاد کرد و فوتبال را از آسیب های حتمی آن نجات داد به نتیجه نمی رسیدم.

شاید شما بگویید : مگر تو چه کاره فوتبال هستی ؟

می دانید همیشه نسبت به فوتیال احساس دین می کنم. وقتی از ۵ سالگی فهمیدم عاشق فوتبال هستم ، هیچوقت به این فکر نمی کردم که روزگاری فوتبال وضعیت زندگی مرا تغییر خواهد داد. در اصل بدون هیچ چشم داشتی عاشق فوتبال شدم. صبح تا شب در زمینهای خاکی با شوقی وافر بدنبال توپ می دویدم.

در ۱۹ سالگی کار مربیگری را با تیم محلی خودمان شروع کردم و در ۲۰ سالگی سرمربی جوانان وحدت بود.

آنقدر به این کار شوق داشتم که انرژی و زمان را بین بازی کردن خودم و مربیگری کردن کاملا تقسیم کرده بودم.

در دوران بازیگری هیچ بهره مندی مالی از طرف فوتبال نداشتم. ۱۴ سال در وحدت کار مربیگری کردم و تقریبا ۱۲ سال آنرا کاملا مجانی ، ولی آنقدر لذت می بردم که اشتیاق آن روزها را هرگز فراموش نخواهم کرد.

لطف خداوند از طریق فوتبال نه تنها باعث تغییر چهره زندگی من شد ، بلکه فوتبال مرا با نقاط مختلف دنیا آشنا کرد ، دوستان خوب بسیاری نصیبم کرد و همینطور باعث ارتقا جایگاه اجتماعی من شد.

همه اینها می تواند دلیل خوبی باشد که نه تنها نباید از فوتبال طلبکار باشم بلکه نسبت به فوتبال احساس دین می کنم.

بنابراین این فکر که چطور می توانم به فوتبال کمک و چگونه سدی در برابر آسیبها برای آن بسازم یک ذهنیت کاملا طبیعی و به حق است.

حدود ۱۰ سال پیش بود که به من پیشنهاد شد در یک برنامه تلویزیونی درباره فساد در فوتبال صحبت کنم. ابتدا تردید داشتم ، البته توأم با ترس. آیا منجر به بهتر شدن می شود ؟ این اصلی ترین سوالی بود که برایم مطرح بود.

می دانستم که دشمنی های زیادی درفضای فوتبال برایم به وجود خواهد آمد ولی فکر می کردم که می توانم به فوتبال کمک کنم.

اعتراف می کنم که تحلیل هایم خوش باورانه بود. فکر می کردم بازگو کردن فساد موجود در فوتبال باعث رهایی آن از فساد می شود ، فکر می کردم بلافاصله کمیته هایی جهت رسیدگی به موضوع و رفع آن در کشور ایجاد خواهد شد.

حدود ده سال از آن روز می گذرد. نه تنها فساد کمتر نشده که متاسفانه بیشتر هم شد.

افراد فاسد گستاخ تر و تعدادشان بیشتر شد ، به طوری که دیگر هیچ کس یارای مقابله با آنها را ندارد.

واز آن بدتر یک باور عمومی در اهالی فوتبال است که حالا هر کسی فکر می کند اگر بخواهد دوام بیاورد باید با سیل فساد هم مسیر شود.

علاوه بر این بیشتر از هر چیز دیگری غرامتی است که در طول سالها بابت آن دلسوزی ساده لوحانه می پردازم.

اکنون دوسوال بزرگ در پیش رویم قرار دارد و نمی دانم چه کسی مسئول پاسخ دادن به آنهاست.

۱ـ پرونده فساد در فوتبال چه شد ؟

۲ـ گفتمان در مورد فساد در فوتبال چه سودی داشت ؟

آنچه تجربه به ما می گوید واقعیت تلخ تری است. بازگو کننده های فساد بزرگترین قربانیان این معرکه بوده اند.

با احترام

مجید جلالی