ادامه سریال برانکو و رضاییان: لج‌بازی یا رعایت اصول؟

بعد از بازی تیم ملی برابر ازبکستان و بازی موفق رامین رضاییان در کنار مهدی طارمی در جناح راست تیم ملی ، خیلی سریع جنبشی در بین پرسپولیسی ها راه افتاد تا از برانکو خواسته شود رامین به ترکیب اصلی تیم برگردد.
فضایی هیجانی که البته برایش نگاهی به ترکیب پرسپولیس نشده است. رامین برای بازی در ترکیب پرسپولیس و در پست تخصصی اش که حالا آنجا بازی می کند ، باید در دفاع راست به میدان برود. پستی که این روزها حسین ماهینی در آن بازی می کند. حسین نهایتا ۳ سال از رامین بزرگتر است و بازی هایش در ۷ مسابقه قبلی ، در سن ۲۷ سالگی ، عالی بوده و حتی در آنالیز بازی سپاهان که مهمترین پیروزی فصل پرسپولیس بود ، مشخص شد بهترین نمایش را در بین پرسپولیسی ها داشته است. اصلا به واسطه حضور حسین بود که برانکو توانست شوک ابتدایی فصل رامین را به فراموشی بسپارد.
بازی کردن رامین در آن پست با این شرایط دشوار است و تا حسین اشتباهی نکرده ، سخت به رامین در آنجای زمین بازی می رسد. رامین با توجه به توانایی های ذاتی فوتبالش ، توان بازی در دفاع وسط را ندارد و اگر هم داشت ، وقتی از ۴ دفاع اصلی که به تیم ملی دعوت می شوند ، دو تای شان زوج دفاع های میانی پرسپولیس هستند، یعنی او شانسی برای رفتن به پست کناری را هم ندارد. شاید دفاع چپ بهترین مجال برای بازی رامین باشد. جایی که ربیع خواه بازی می کند و هواداران هم خیلی از او راضی نیستند.
با این وجود این تعویض پست برای رامین که مشخص نیست برایش همراه با موفقیت باشد ، فعلا در دستور کار برانکو نیست. او که ربیع خواه را در دل انتقادها از خریدهایش جذب کرده ، با این عقب نشینی ، خود را در مظان اتهام قرار می دهد و باز مثل خریدهای اوکراینی باید فشار تحمل کند ، پس ترجیحش این می شود تا جایی که ممکن است ، رامین را روی نیمکت بنشاند و این رفتار او بیش از آنکه نوعی لج بازی لقب بگیرد، ایستادگی در برابر اصول مربیگری اش خوانده می شود و تا زمانی هم که سرمربی نتیجه می گیرد، نیازی به تغییر در ترکیب تیم برنده ندارد.
رضاییان هم برای اثبات اینکه از رفتارهای احساسی ابتدای فصلش فاصله گرفته ، باید این شرایط را تحمل کند و بخواهد که تغییر رفتاری اش را نشان دهد.