کشاورز پس از 13 سال از تیم ملی خداحافظی کرد و جایش را به جوان ها داد

محمد کشاورز بعد از ۱۳ سال، از تیم ملی فوتسال خداحافظی کرد.

سکانس اول: ایران – برزیل بازی را عقب هستیم. ۳-۲. چند دقیقه تا پایان مانده است. ناظم الشریعه دستور پاور پلی می دهد. محمد کشاورز به عنوان بازیکن پنجم وظیفه اش را به بهترین شکل انجام می دهد و با تجربه بالایش مقدمه کام بک بزرگ ایران را فراهم میکند. بازی در وقت اضافه ها بار دیگربه سود برزیل می شود. به نظر بازگشت، غیر ممکن است اما کاپیتان، این بار با یک چیپ رویایی به تیاگوی باتجربه نتیجه را در عدد شماره پیراهنش، برابر می کند.

سکانس دوم: ایران – برزیل. چند ثانیه قبل از آغاز ضربات پنالتی. صحبت های کاپیتان روی آنتن زنده به گوش همه می رسد. حرفهایی که نه تنها به بازیکنان بلکه به ما هم آرامش می دهد و متوجه شدیم چه کاپیتانی داریم. بیراه نگفته ایم اگر بگوییم چند جمله محمد، دل همه مان را قرص کرد و در نهایت حکم حذف فالکائو و قهرمان بلامنازع جهان را امضا کرد.

سکانس سوم: ایران – روسیه. بازی ۰-۰ در جریان است. کل کل کاپیتان با بازیکن روسیه. چند ثانیه بعد. تلافی ناجوانمردانه بازیکن روس و کاپیتانی که روی برانکارد و دستی به روی صورت، از زمین بیرون رفت. همانجا توی دل همه خالی شد. شاید اگر او موقع پاور پلی بود و حرفهایش و دلگرمیهایش هم بودند، الان ما حریف آرژانیتن بودیم و روسیه با پرتغال بازی داشت. کشاورز ناراحت بود. تصور ما این بود که فقط به خاطر مصدومیت غمگین است اما خودش می دانست که ماجرا از چه قرار است و دیگر قرار نیست رنگ جام جهانی و بازوبند تیم ملی را ببیند.

سکانس پایانی: حسین شمس قبل از جام جهانی حرف جالبی زد. اوگفت: اگر محمد کشاورز فوتبالیست بود الان مجسمه اش را ساخته بودند. او ۴ دوره در جام جهانی بوده و افتخارات زیادی کسب کرده است. او در ۳۴ سالگی به اوج بالندگی رسیده و …
حالا شماره ۴ محجوب و سر به زیر و خانواده دوست ایران، می خواهد بعد از ۱۳ سال از بازیهای ملی خداحافظی کند و جایش را به جوان تر ها بدهد. این فروتنی کار هر کسی نیست و فقط از عهده جانشین خلف محمدرضا حیدریان و وحید شمسایی برمی آمد.
کشاورز متولد شهرری است ومعرفت مثال زدنیش هم از دل همان پایین شهر دوست داشتنی پایتخت نشات گرفته شده است. او سختی کم نکشید. او بود که موی شقیقه اش، در ۳۲ سالگی به خاطر بی مهری هایی که دید سفید شد. او بود که بعد از شمسایی جایزه بهترین بازیکن سال آسیا را برد و کاندیدای بهترین جهان شد. او بود که در دوران بازیگری، سرمربی هم شد و نشان داد به خوبی، می تواند یک گزینه ایده آل برای هدایت تیم ملی در آینده باشد.