پرسپولیس تیم دوم ندارد | پرسپولیس شانس خود را برای جام حذفی از دست داد

بعد از شکست مقابل قشقایی – تیمی از لیگ دسته دوم – حالا بهتر می‌توان درباره خریدهای اول فصل بحث کرد و برانکو و باشگاه را به نقد کشید.

در میان بازیکنانی که دیروز برای پرسپولیس بازی کردند، بازی چند بازیکن بیش از بقیه مورد توجه بود. آرام‌طبع، پریموف، زاهدی، صادق محرمی، رادوشوویچ و علوان‌زاده بازیکنانی بودند که برای نخستین بار در ترکیب ۱۱ نفره قرار می‌گرفتند. نتیجه عملکرد این گروه از بازیکنان، یک بازی آشفته، پراشتباه و ضعیف از پرسپولیس بود تا ثابت شود برانکو تیم دوم خوبی در اختیار ندارد و با این مجموعه از بازیکنان در لیگ برتر و از آن مهمتر در لیگ قهرمانان آسیا با مشکلات فراوانی مواجه خواهد شد.و تیم دوم نشانه ضعف بود
روزهای نقل و انتقالات ابتدای فصل را یک بار دیگر مرور کنیم؛ باشگاه بی‌توجه به لیستی که برانکو داده بود، از خریدهای جدید رونمایی می‌کرد و رسانه‌ها – از جمله ایران ورزشی – انتقادات فراوانی به جذب برخی از بازیکنان داشتند. همین بازیکنانی که امروز در قالب تیم اصلی در غیاب ملی‌پوشان برای پرسپولیس به میدان رفتند و در ۱۲۰ دقیقه بازی مقابل یک تیم درجه ۲، اشتباهات فراوانی داشتند. خط دفاع پرسپولیس در غیاب سیدجلال حسینی و محمد انصاری اشتباهات غیرقابل بخششی داشت. شاید اگر مهاجمان تیم قشقایی کمی باتجربه‌تر و بهتر عمل می‌کردند، پرسپولیس در جریان ۱۲۰ دقیقه گل‌های بیشتری دریافت می‌کرد چرا که خط دفاع ضعیف و ناهماهنگ این تیم در کنار دروازه‌بان متوسطی به نام رادوشوویچ، فرصت‌های زیادی به مهاجمان قشقایی دادند.
پرسش‌ ما امروز از باشگاه پرسپولیس این است که این بازیکنان در ابتدای فصل با چه کارنامه‌ای جذب شدند؟ آن روزها وقتی باشگاه با سیدجلال حسینی، بیرانوند و وحید امیری قرارداد امضا کرد، دانه درشت‌های نقل و انتقالات را به خدمت گرفت و خریدهای ضعیف دیگر زیر سایه‌ این نام‌ها پنهان شدند و تا اینجای لیگ هم فرصت عرض‌اندام نداشتند اما حالا می‌توان به سطح واقعی برخی از خریدهای ابتدای فصل پی برد.
اگر مهدی طارمی پشیمان نمی‌شد و بازی در لیگ ترکیه را تجربه می‌کرد، یا رامین رضاییان با ندامت و ابراز اشتباه خواهان بازگشت نمی‌شد، امروز پرسپولیس از چه بازیکنانی تشکیل شده بود و آیا این تیم می‌توانست با همین مجموعه در لیگ برتر و لیگ قهرمانان به نتایج مطلوبی برسد؟
برانکو خوش‌اقبال بود که طارمی قید لیگ ترکیه را زد و رامین رضاییان هم با پشیمانی برگشت تا پرسپولیس به نسبت فصل گذشته نه تنها افت فاحشی در ترکیب اصلی نداشته باشد که در بعضی از پست‌ها تقویت شده فصل را آغاز کند.
تیم اصلی پرسپولیس، تیم خوب و یکدستی است اما ذخیره‌ها و بازیکنان جانشین دیروز نشان دادند که فاصله‌ای عمیق میان آنها و نفرات اصلی وجود دارد و این واقعیت غیرقابل کتمان است.
فارغ از این بحث‌ها، این انتقاد به برانکو وارد است که چرا تیمش در غیاب ملی‌پوشان تا این اندازه افت می‌کند که مقابل یک تیم دسته دومی نمی‌تواند در ۱۲۰ دقیقه کار را به راحتی تمام کند و حتی در نیمه نخست با شکست به رختکن می‌رود.
در فوتبال، مصدومیت، محرومیت و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی زیاد است. آیا پس از این شکست و نتیجه غیرمنتظره، برانکو به فکر فرو نمی‌رود که در ادامه لیگ و در بازی‌های لیگ قهرمانان، اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای برای نفرات اصلی‌اش پیش بیاید، می‌توان روی این ذخیره‌ها حساب باز کرد؟ رادوشوویچ که قرار است جانشین بیرانوند باشد، آیا دروازه‌بان مطمئنی برای روزهای سخت پرسپولیس خواهد بود و می‌توان پرسپولیس را در غیاب بیرانوند، با رادوشوویچ در لیگ و آسیا به میدان فرستاد؟
این پرسش‌هایی است که پس از شکست در جام حذفی به ذهن متبادر می‌شود و هواداران این تیم را نگران می‌کند و سوال کلیدی اینجاست؛ چرا ابتدای فصل وقتی باشگاه بدون هماهنگی با برانکو سراغ بازیکنان متوسط می‌رفت، آقای سرمربی هیچ واکنشی نشان نمی‌داد و در قبال خریدهایی که کارآیی چندانی نداشتند، با باشگاه مماشات می‌کرد.
فارغ از همه این انتقادات، شکست پرسپولیس حتی با تیم دوم مقابل قشقایی شیراز که نه بازیکنان درجه اولی دارد، نه از مربی سرشناسی استفاده می‌کند و نه در فوتبال ایران هیچ‌گاه صاحب جایگاه و مرتبه‌ای بوده، قابل توجیه نیست و این ناکامی را باید به نام برانکو و مجموعه باشگاه پرسپولیس ثبت کرد؛ حالا ممکن است برانکو نبود ملی‌پوشان و اختلاف کهنه با کارلوس کی‌روش را به میان آورد اما حداقل انتظار از تیم دوم پرسپولیس این است که در ۱۲۰ دقیقه بازی مقابل قشقایی کار را تمام کند نه اینکه یک نیمه بازنده به رختکن برود، به زور گل مساوی را بزند و در لحظه لحظه بازی هوادارانش با دلهره و اضطراب تماشاگر تیمی باشند که می‌خواهد بعد سال‌ها جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر ببرد.