چرا پرسپولیس در اصفهان زیبا بازی می‌کند؟فوتبالی که پرسپولیس در اصفهان ارائه داد بی نقص نبود اما جذاب بود

شاید هم در منطقی ترین حالت ممکن بتوانم روی این نکته تاکید کنیم که این هفته یکی از بهترین نمایش‌های پرسپولیس طی چند فصل اخیر را دیده‌ایم و البته مهیج‌ترین نمایش تیم برانکو در فصل جاری. هر چند فوتبالی که پرسپولیس در اصفهان ارائه داد بی نقص نبود اما جذاب و فوق‌العاده تهاجمی ارائه شد و سه امتیاز را هم به همراه داشت. آن هم درست یک هفته بعد از مسابقه‌ای که برانکو و تیمش در مصاف با استقلال محکوم به محافظه کاری و احتیاط شده بودند.

پرسپولیس در اصفهان سه امتیاز را با ارائه یک بازی زیبا گرفت که در طول نود دقیقه خیلی کم از ریتم افتاد و فوق‌العاده بود اما دلیل ارائه این بازی چه بود که برانکو از آن به‌عنوان مسابقه‌ای در حد فوتبال اروپا نام برد؟ بازیکنان پرسپولیس بعضا به این نکته اشاره کردند که چون سپاهان فوتبال بازی کرد بازی پرسپولیس اصطلاحا گرفت و به چشم آمد. در واقع آنها طعنه‌ای به استقلال و منصوریان زدند که در شهرآورد اخیر بازی را بسته و فضاها را تنگ کرده بود تا پرسپولیس برانکو در فاز حمله افت کند و کاری از پیش نبرد اما فعلا به اینکه همه تیم‌ها مثل سپاهان ویسی که هر طوری پرسپولیس بخواهد بازی نمی‌کنند کاری نداریم و می‌خواهیم به چرایی زیبا بازی کردن پرسپولیس و نتیجه گرفتنش در این مسابقه بزرگ بپردازیم.

زمین کوچکتر، بازی زیباتر
شاید کمتر کسی به این نکته توجه کرده که تیم برانکو کلا در اصفهان خوب بازی می‌کند کما اینکه بازی فصل قبل با ذوب آهن که منجر به تساوی ۲ بر ۲ شد بازی بهتری از این سپاهان – پرسپولیس اخیر بود یا حتی همان باخت ۲ بر ۴ به سپاهان بازی زیبایی از کار در آمد.
علت این ماجرا البته به زمین کوچکتر فولادشهر برمی‌گردد که باعث می‌شود تیم سرعتی پرسپولیس با بال‌های تکنیکی و هافبک‌های سریعش بهتر کار کند. در واقع پرسپولیس برانکو در فولادشهر چیزی شبیه آرسنال ونگر در ورزشگاه هایبوری (استادیوم خانگی قبلی آرسنال) بود که با بازیکنان سریعی مثل آنری، پیرس، لیونبرگ و ویلتورد آخرین جام قهرمانی لیگ برتری‌اش را زمانی گرفت که در آن ورزشگاه از حریفانش میزبانی می‌کرد.

تصمیمات ویسی به نفع پرسپولیس
پرسپولیس خوش شانس هم بود که عبدا… ویسی روی نیمکت حریف روز خوبی نداشت و تصمیماتی گرفت که به نفع پرسپولیس تمام شد. ویسی در این بازی از پدرو هنریکه برزیلی به‌عنوان مهاجم مرکزی استفاده کرد که اصلا خوب نبود و کارآیی نداشت در حالی که شاید اگر از بهزادی کریمی یا علی‌محمدی به‌عنوان ۹ کاذب بهره می‌برد نتیجه بهتری می‌گرفت. هنریکه هرگز نتوانست مدافعان میانی پرسپولیس را درگیر خود کند و از آنها بگذرد. تک گل سپاهان هم از فضای جلوی مدافعان پرسپولیس به ثمررسید و این می‌توانست پیامی به ویسی بدهد که مهاجم مرکزی‌اش کارآیی لازم را ندارد اما در کمال تعجب به جای اینکه سرمربی سپاهان فشار را جلوی خط دفاع پرسپولیس بگذارد و تغییرات تیمش در این راستا صورت بگیرد به جای هنریکه، مهرداد محمدی را از بازی بیرون کشید و به نفع پرسپولیس کار کرد.

خط دفاعی که دوستش داریم
یکی از اتفاقات دلچسب برد پرسپولیس عملکرد فوق‌العاده خط دفاعی این تیم بود به طوری که هر چهار نفر در طول بازی تصمیمات فردی درستی می‌گرفتند و هرگز اشتباه فردی نداشتند. سیدجلال و انصاری با تمرکز کافی و هماهنگی بالا دچار اشتباه نشدند، ماهینی دوبار دروازه تیمش را نجات داد و ربیع‌خواه هم توانست فشار حریف را کنترل کند. صحنه حلقه شادی این چهار نفر بعد از پایان بازی نشانگر اتحاد و عملکرد فوق‌العاده آنها بود.

انعطاف برانکو و بازی شناور
برانکو هیچ وقت مسیر حرکتی و فضای مرتبط با بازیکنان را محدود و نقطه‌گذاری نمی‌کند که این مساله منجر به بازی شناور پرسپولیس شده. حرکات عرضی عالیشاه که به‌عنوان وینگر راست به بازی رفته بود، حضور گهگاه امیری در نوک حمله، عقب آمدن‌های طارمی و عملکرد دفاعی علیپور که بعضا در قالب یک هافبک راست فرو می‌رفت همه و همه نشانه‌هایی از این بازی شناور بود ضمن اینکه پرسپولیس با این برد نشان داد بدون بازیکنانی مثل احمدزاده، کامیابی‌نیا یا حتی رضاییان هم می‌تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد و تا چه حد انعطاف‌پذیر است.