مقاله ای در ارتباط با کاروان پارالمپیک ایران

” … یادت باشه رِد … امید چیز خوبیه … شاید بشه گفت بهترینِ چیزه …و چیزای خوب هیچ وقت نمی میرن ” این دیالوگیست از  فیلم رستگاری در شاوشنگ

شاید بهتر باشد داستانی تعریف کنم تا  بیشتر عنوان را لمس کنید.

فرض کنید یک تکواندو کار هستید. تمام زندگی‌ شما تکواندو است، انقدر این ورزش را دوست دارید که تمام تلاشتان برای موفقیت در این ورزش باشد . تلاش می‌کنید تا به تیم ملی‌ تکواندو راه پیدا می‌کنید. با خود می گویید ” من به تیم ملی راه یافتم بهتر از این هم می شود ؟ ” اما زندگی‌ آنقدر که فکر می کنید شیرین نیست. گاهی تلخی خود را بیرحمانه به کامتان می چشاند. در یک روز کاملا معمولی‌ مثل تمام روز‌های دیگر می روید تا مثل همیشه تمرین تکواندو کنید. اما شما دچار حادثه می شوید .تصادف می کنید. به بیمارستان منتقل می شوید. دکتر نزد شما می آید. نگاه همه به شما فرق کرده نگاهی‌ توام با ترحم و ناراحتی‌ . از نگاه دیگران این جمله میبارد ” حیف, تمام زندگیش خراب شد ” از دکتر می‌پرسید چه شده است و او در جواب می‌گوید شما تا آخر عمر در ویلچر خواهید بود.  بوم !!  زندگی‌ شما از این رو به آن رو شده است شاید آن لحظه در فکرتان کارهایی‌ را در ذهنتان مرور می‌کنید کارهایی که تا به حال به آن فکر نمی‌کردید… راه رفتن، دویدن، تکواندو… وای تکواندو … زندگی‌ شما تکواندو بود.. در آن لحظه تمام امید خود را از دست می دهید…

قصه ای که تعریف شد تا تیتر را بهتر درک کنید یک قصه نبود بلکه زندگی‌ زهرا نعمتی پرچم دار المپیک ایران است… او با امید و تلاش حالا تیرانداز با کمان کشور ماست و در المپیک و پارالمپیک افتخار آفرینی می کند!

مسابقات پارالمپیک شروع شده است و شاید کمتر توجهی‌ به آن میشود . حتی از طرف خود کشور میزبان. نمایندگان ما تا اینجا یک طلا و یک نقره به دست آوردند. ورزشکارانی که با توجه به تمام مشکلات خود مثل همه ورزش میکنند میبرند و خوشحال میشوند میبازند و ناراحت میشوند.

#معلولیت_محرومیت_نیست

با آرزوی موفقیت برای کاروان پارالمپیک ایران

نویسنده: امین پورعبدی