تحلیل بازی ایران - چین

پیش از انجام این مسابقه تمامی کارشناسان بر این موضوع اذعان داشتند که تیم چین اصلا تیم دست و پا بسته ای نیست و ملی پوشان کشورمان نباید آنها را دست کم بگیرند. چینی ها هم به خوبی میدانستند  حریف قدرتمندی را پیش روی دارند و با آگاهی کامل نسبت به این موضوع  پا به این میدان گذاشتند .

به نظر می رسید هر دو سرمربی آنالیز دقیقی بر روی نقاط ضعف و قوت تیم خود و تیم حریف از آنچه در مسابقه اولشان رخ داده بود داشتند و با ایجاد چند تغییر شاگردان خود را به میدان فرستاده بودند.

کارلوس کی روش تیم ایران را با تغییراتی تقریبا قابل پیش بینی روانه میدان کرده بود ، پورعلی گنجی جوان را با سابقه بازی در سوپرلیگ چین جایگزین سید جلال حسینی کرد، میلاد محمدی جوان و با انگیزه جای حاج صفی نا آماده را در ترکیب گرفته بود ، طبق پیش بینی ها وحید امیری در پست تخصصی خود به جای مهدی طارمی به میدان رفت و البته مسعود شجاعی جایگزین اشگان دژاگه مصدوم به عنوان یار بازیساز ما در این بازی به کار گرفته شد .

این بازی راس ساعت مقرر با سوت داور اردنی آغاز شد . دقایق اولیه بازی تحت تاثیر مصدویت دروازه بان چین  و پس از آن مصدومیت دفاع با تجربه کشورمان پژمان منتظری سپری شد تا هر سرمربی در نیمه اول یک تعویض اجباری داشته باشد .
کیفیت بد چمن بازی ،رطوبت بالا و البته استرس بازیکنان باعث شده بود بازی جذابی را از دو تیم شاهد نباشیم. پاس های اشتباه، عدم کنترل صحیح توپ از بازیکنان دو تیم و سراسیمگی آنها زمانیکه توپ را در اختیار داشتند حرف اول را در بیست دقیقه اول بازی میزد.
هر چه به پایان نیمه اول نزدیک میشدیم این تیم ایران بود که بر بازی مسلط میشد و کم کم این یاران ما بودند که بر جو بازی تسلط پیدا کرده بودند و از نواحی مختلف زمین حملاتی را روی دروازه حریف پی ریزی میکردند . حرکات پا به توپ و پاس های در عمق مسعود شجاعی در نیمه اول، فرار ها و اورلب هایی که رامین رضاییان با کمک علیرضا جهانبخش از سمت راست انجام میداد و سانتر های خوبی که ارسال میکرد باعث شد تیم ایران چندین خطر جدی روی دروازه چین به وجود بیاورد که این حملات با بی دقتی آزمون و امیری به نتیجه منجر نشد تا نیمه اول این بازی با نتیجه صفر بر صفر به پایان برسد .

با آغاز نیمه دوم بازی متعادل تری را شاهد بودیم، بازیکنان تیم چین کم کم اعتماد به نفس خود را پیدا کرده بودند و موفق شدند  چندین موقیعت نصف و نیمه روی دروازه بیرانوند ایجاد کنند .
البته عملکرد عالی و توپ گیری های به موقع سعید عزت ‌اللهی و آندرانیک تیموریان دو هافبک دفاعی و جنگنده ما از تسلط هافبک های چینی بر بازی جلوگیری میکرد و همین امر باعث شده بود حملات دنباله داری روی دروازه تیم ایران شاهد نباشیم.

عملکرد ضعیف و توپ از دست دادن های هافبک های هجومی ما در نیمه دوم باعث شده بود ایران آن تیم زهر دار آواخر نیمه اول نباشد ،عملکرد نه چندان خوب مسعود شجاعی که با توپ لو دادن ها و دریبل های نا موفق (بر عکس نیمه اول)  همراه بود، به وضوح  بر بازی تیمی ایران تاثیر گذاشته بود .
با همه این اوصاف باز هم این تیم ایران بود که با تعویض های کی روش در پانزده دقیقه آخر این دیدار سوار بر بازی بود و موفق شد چندین موقیعت نصف و نیمه بر روی دروازه دروازه بان نه چندان مطمئن چین ایجاد کند .
با توجه به عملکرد چین ،هر چه به پایان بازی نزدیک میشدیم این موضوع ذهن فوتبال دوستان ایرانی را بیشتر درگیر میکرد که واقعا حیف است سه امتیاز این بازی از دستمان برود! اما آنچه در ذهن ما میگذشت و آنچه در زمین رخ می داد متفاوت بود! ملی پوشان کشورمان آنطور که باید به دروازه چین حمله نمی کردند و زمانی هم که موقیعتی نصیبشان میشد به راحتی آن را از دست میدادند .

با همه این اتفاقات بازی دو تیم با نتیجه صفر بر صفر پایان یافت تا دو امتیاز شیرین که مطمئنا در مسیر صعود به جام جهانی بسیار به کارمان میامد از دستمان برود .

بعد از انجام  دو بازی از این مرحله مشخص شد که پیش بینی ها درست است و رقابت برای صعود بین سه تیم ایران ، ازبکستان و کره جنوبی است ، رقابتی که فعلا ازبکستان در آن خود را بالاتر از دو رقیب سرسخت خود میبیند، باید منتظر ماند و دید که سرانجام کدام تیم ها میتوانند در این رقابت جذاب و نزدیک به جام جهانی روسیه صعود کنند! رقابتی که مطمئنا بازی های رو در رو در آن حرف اول را میزند.

نویسنده: سارا نصیری