امیر قلعه نویی به برانکو علاقه دارم

امیر قلعه نویی درباره خداحافظی محمد بنا از عالم کشتی اظهار داشت: حالا خیلی ها به حرفهای چند سال قبل من رسیده اند. امروز محمد بنا از ورزش می رود چون عضو هیچ باند و دسته ای نیست. در این ورزش اگر در باند نباشی نابودت می کنند. من خوب می دانم او بعد از المپیک برزیل چه کشیده است. در ورزش ما دایره ای وجود دارد که اگر شما در آن دایره قرار نگیری دمار از روزگارت در می آورند. محمد بنا در آن دایره قرار نداشت. خیلی ها بودند که مجبور به کناره گیری شدند. سعید مظفری زاده داور خوب کشورمان را به یاد دارید؟چرا باید در ورزش ایران با نابغه ها اینگونه رفتار شود؟ محمد بنا مگر آدم کوچکی است که بگذاریم به راحتی از ورزش برود. ببینید با او چه کردند که از عشق خودش به کشتی گذشت.
امیر قلعه نویی در ادامه افزود: یادتان هست که بعد از جام ملتها همین آدم های با من چه کردند؟ منی که بخاطر عشق به کشورم بدون قرارداد کار کردم. همین آقای پیروانی که الان کنار کی روش نشسته می داند.اینجا برای عده ای مهم نیست که عاشق باشی یا نه. فکر می کنید گریه های محمد بنا بعد از المپیک بخاطر این بود که نتوانسته مدال طلا بیاورد؟نه، او گریه می کرد چون نتواسته بود دل مردم را شاد کند و گریه های او بخاطر مردمش بود. محمد بنا رفت چون اهل باج دادن نبود. تا وقتی مدیران نالایق در ورزش باشند داستان همین است؛ مدیرانی که به میزهای خود چسبیده اند. من فکر می کردم در دولت تدبیر و امید این مسایل ریشه کن شود اما انگار بدتر شده است.
امیر قلعه نویی درباره صحبت های امروز برانکو با کاپ که او را پرافتخارترین مربی لیگ ایران نامیده بود گفت: خدا وکیلی من امروز قبل از آنکه حرفهای برانکو را بخوانم درباره ایشان صحبت کردم و الان هم می گویم به این مربی علاقه دارم.اگر هم از او تعریف می کنم از سر اعتقادام به رفتار و عملکرد اوست وگرنه من مثل برخی ها دنبال شو بازی کردن و دستیار شدن نیستم و قرار نیست دستیار برانکو شوم. شما بروید در فضای مجازی سرچ کنید و ببنید برخی ها درباره خود من چه تعاریفی می کردند و بعد چگونه حرفهایشان عوض شد. فیلم صحبت هاب آنها درباره من در فضای مجازی هست. ولی مطمئن باشید من اگر از برانکو تعریف می کنم دنبال منافع خودم نیستم و کاراکتر این مربی را قبول دارم.
قلعه نویی در پایان درباره محل مسابقه تیمش با پرسپولیس گفت: هر جا باشد بازی می کنیم ولی یک نکته را باید بگویم و آن هم به حسرت من بر می گردد. در مملکت ما باید ۲۰ تا ورزشگاه آزادی باشد تا مجبور نشویم بخاطر نداشتن زمین چمن بهترین تیم هایمان را به دردسر بیندازیم. در ورزش ایران نیروی انسانی خوب بسیار داریم اما متاسفانه از نظر برنامه ریزی ضعیف هستیم. یک نفر بیاید و بگوید در این فوتبال بر سر تیم های ریشه داری چون بانک ملی، شاهین، تهران جوان، دارایی، پاس و … چه آمد؟ همین یک مورد نشان می دهد که نگاه درستی به ورزش و فوتبال نداشته ایم.